Kışın sonuydu, İstanbuldu
Biraz soğuk, biraz sis biraz da pustu
Toprağına bastığımda bütün şehir sustu ve denizler sevda kustu
Durağan olmayanlar ise sadece kuşlardı
Sabah olmamıştı, güneşin gözleri mahmurdu
ve gün doğmadan uyanmak ağır bir suçtu,
güneş artık uyanmıştı vre saçlarını tararken, ayın ışığında bir ışık yandı
bir anaydı,süt kokulu, gül kokulu bir ana
Kocasının sitemi gözlerinden akan kanaydı,
O da sevmezmiydi canından çok evladını
Kaçamak bakar, gizli gizli koklardı
Kokladıkça hasreti diner, yüreği yanardı,
Ama duygularını sertlğinin önüne asla almazdı,
Belkide çocuğun duygusallığı bundandı
Anaydı, evladından ayrıydı,ayrılık yüreğinde kapanmayan
Ve asla kabuk bağlamayan bir yaraydı,
Ama o sabah daha bir anaydı
gözleri camdaydı, cam uzun bir yola bakardı
Kanı, canı, eti tırnağı yoldağdı,
gelecekti sarılıp yatacaktı gene ona
sığmasada artık kucağına
O kadın benim anamdı,
Sonunda yollar bitti
Yalnızlık bu yana hasret şu yana ayrılıkta bir yanaydı,
Karşımda duran koca bir apartmandı
Apartmanın en üst katı benim sıcak yuvamdı,
Niye bu kadar yukardaydı
ayrılık niye hep önüne engel koyardı,
Eskiden ayaklarım koşar adım çıkardı,
Ellerim doluydu, ayaklarım kapıyı çaldı,
Kapıyı açan babamdı, her zaman öptürmek için elini uzatan
Ama asla sarılmayan babam,
Artık utangaçlık yalandı,
istemesemde bu kollar zaten babasını sarardı,
Artık oda tutamazdı kendini,
Ney nefes alamamakmı, babamın kollarıydı
Öleceksem, keşke babamın sarılmasından olsaydı,
Yüreğime batan ilk defa hissettiğim kirli sakalıydı,
Arkasında duran,
göz yaşlarının pınarını ayaklarıma seren kimdi
Anammıydı, güzelliği saçlarına taktığı yıldızlardanmıydı,
Anaaamm....
Neler oluyor..
Anne.. Baba... Nerdesiniz..
Oooff,
Genemi rüyaydı,
Bu sabahta kucağımda kalan yine yastığımdı