Tek ayıbım yalnızlık, şu caddeden geçerken
Bir kilo kiraz alsam kiminle yiyeceğim?
Yaklaşamam kimseye, daha vakit çok erken,
Küpeşteye çekiniz, su alıyor bu yelken...
Kendimi parçalayıp cinayet diyeceğim,
Belli olmasın diye kırmızı giyeceğim.

Bazen kuşlar da ürker onlara yem atarken
Dev gibi bir adamdan incinmeyi bekleriz.
Ezberlediğimiz rol bize hayat katarken
Her sözcüğün ardına anlamı biz ekleriz.

İste ben her renk giyen gökkuşağı ucube,
Yalnızlık sözcüğünü kendime dert edindim.
Porselen bebeklerden tepeleme bir kubbe,
Tahtadan kollarımla tek olamakla yetindim...