Kalakalıyorum sensizliğin ortasında
koskoca şehirdeki kaldırımlar
yutuyor beni.
garip bir iç acıması yaşıyorum,
kanasam,
kendime aksam
seni bulamıyorum.
haykırsam
yola düşsem
sana varamıyorum.
uzaklığınla
yüreğime öyle bir yük alıyorum ki
tasası başkasına kalmaz yeis frtınasına kapılıyorum.
müzikler çalıyor sözsüz ve nakaratsız.
yinede
her şey seni anlatıyor
söz söz
adım adım.
sabah gelirken ön koltuktaydım
arka koltukta senin olduğunu düşünüp
elimle elini tuttum
elim ısındı
titrek bir mum alevine takılıverdi gözlerim.
hüzün düğümlendi boğazıma
kaçıncı yanmak bu gülüm kaçıncı devrediş günlere.
hikayeler okudum aşklara dair.
Kafka'nın Milena'sına yazdığı mektuplar geldi aklıma
yıllarca birbilerini görememiş ve aşklarını satırlara dökmüş iki aşık
ve
birbirlerinden uzak ölümler bağışlıyor bedenleri aşkların.
Sevdam bir uzun yol bana.
düştüm geçmiş tarihli takvim
yapraklarından yollara.
adımlarım kan revan bedenimde
ve acısız günleri müjdeliyor akıp giden saniyeler.
gelebilme umudu olmasa bile
ruhumu teslim edip sana varma umudu elbet olacaktır.
garip bir aşk
hikayesi yaşanan
sen uzakların türküsü
ben nakaratsız melodiler
bir araya gelip büyük salonlarda söylenen aryalara dönmek var
yada birimiz
şiir tadında yola devam edecek.
bir diğerimiz enstrümantal müzik olarak sözlerini ve şiirini arayacak.
ahhh gözlerimi gözlerine
yaslayamadan düştüğüm taş yatağım.
sonsuzluğunla sana yalnızlık
müjdeliyorum.
çoğul sevdalara koşan bedenimle.
merhaba özgür ruh.
merhaba yarınım