TEDİRGİN
Ben bu bulvarların adamı değilim
İstiklal Caddesinin hoyrat yaşantısında
yitiremem kişiliğimi
bir aşk yakamozlanması yok evrenimde
oysa el ele göz göze yalınayak
koşmalıydık özlem denizlerine
mutluluğun sımsıcak kumlarına
uzanmalıydık birlikte
ellerimiz yanmalıydı tutuşturduğumuz yangından
ama boyalı bebekler tutmuş kaldırımları
hepsinin de kurşun askerlere çevrili gözleri
Ben bu bulvarların adamı değilim
balta girmemiş ormanlarda yürür gibiyim
kentin kahredici gürültüsü
tamtam çığlığı beynimde
ıpıssızlık yağmur olmuş içime yağıyor
tek bir sığınak yok mutsuzluk üşütünce
bu apartmanlar mutluluğa çekilmiş silah mı ne
ya bu insanların böylesine çiçeksizliği...
Ben bu bulvarlarınadamı değilim
Geri verin mutluluğumu geri verin.