Haydi git, gelmişse gitmek vakti,
Ve gerekiyorsa gitmelisin...

Eşikte oyalanma, gözyaşlarımı arama,
Kapıyı ardınca açık bırak,
kim bilir!
Belki ben çıkarım, belki birisi gelir...

Acılar mı dedin, düşünmek için çok geç,
Gidişinle bulmadım acıyı ben,
Dalganın dalga kırana vuruşunda bir gece,
Bir babanın boş kalan ellerinde,
Gözyaşlarıyla yittiği kederlerde,
Gidişinde değildi acılar ,
Sendeydi hepsi sende...

Annem ben ağlarken buldu acıyı,
Şair yaşam kurdu üstüne,
Bir asker ölümde yaşadı,
Cepheden mektup diye yolladı.
Ve acı...
Acı bir yaşamdır demiştim anımsıyormusun.

Haydi git, gelmişse gitmek vakti,
Ve gerekiyorsa, gitmelisin.

Ardına bakma giderken, sana kapandı bu yürek.
Hem gidenin ardı kalandır, gün batımı kadar ağırdır,
Kendi yönüne bakmalı, başka kalanlar aramalısın
Sen kalanların adamısın...

(ve sen gittin, kalabilirmiydin?)

Ey kalanların adamı, gidişine ağıtlar yazamam
Sabah ağır ağır düşüyor gökyüzüne,
Ağlamaklı bir güneş çiseliyor penceremde,
Ağlamışı sen oluyorsun.

Yokluğunla başlıyor yeniden her şey,
Akşamda kalıyorsun...