Tam ortasında gece yarısının
sessizliğe düşen bir kaç damla yaş
ve dışarıda puslu bir hava
olması gereken yıldız ve ay yerinde yok
olması gereken ve olmayanların arasında
sende yoksun...

Bir defa daha yaşıyorum
senden arta kalanlar ile seni...

Keşke uykuda olsaydım
ve bir armağan gelseydi düşüme
sen gelseydin...

Uyuklayan düşüncelerime inat
uykudan yana bir zerre pay almayan gözlerim
daldırmıyor beni derin uykuya
yanaklardan süzülmesi gereken yaşlar varmış...

Meleklerde ağlar mı sevdiğim?
yoksa yağmurlar meleklerin yaşlarımı dersin
sende bir melektinya sevdiceğim
bütüm aşıklar ağlıyor mu acaba?
yoksa gök mü küsmüş toprağa...

Kendi payıma düşenleri avuçlarıma alıyorum
senin sandığım gözyaşlarını
ağlama sevdiğim yetişemiyorum...

Gel bir tanem, sensizliğe dayanamıyorum
ölüme hasret bırakmadan
Azrail kapımı çalmadan
gel...

Sensizliğe son kez
seni seviyorum...