kurumuş bir çınar yaprağı gibi
ömrünün çilesi düşmüş rengine

gülmelerin arkasında duran hüzün
kaçamaz kuytularına çizgilerin
sırça sarayları yitik geçmişin
gözlerin aynan,acıları yansıtan

güneşin savunmasız yüzünde
alabora oluştu bakışlar
hep beyaz bir sayfayla açılan

bitik cennetin ibresiz pusulasında
koşmalardı yasak meyve tadına
biteviye sıklaşan adımlar

bir tek çıranın tutkusunda
yiterken cehennem kütüğü kızıllarda
çengi havalarının en alası çalardı
gelmeler, gitmelerdi masumiyetlerde

fire verdik rüzgarın fayraplarında
çünkü kırılganlık bir küseğen kadar

zaman mı yavuz hırsızdı
yoksa,biz mi hazırdık yenilgilere

Mehmet Bardakçı