Turuncu

Şişesine yerleşmiş, hayatı sıradanlaşmaktan ağırlaşan, (artık) olgunlaşmış bir şarabın, ekşi izleri gibi,
Seneler evveline saniyeden uzun olmayan zamanlarda seni fırlatan,
Gücü kendiliğinden öfkeleri andırır bakışındaki kindar umursamazlık.
Emeklerken dizleri kabuk bağlayan ve taşıdığı tek renk yaralarındaki bu kabukta olan
Sıradan hikâyeler gibi tek okumalık geliyor sesinin saygısızlığı.

Dudak izlerini taşıyan dudak izlerim, kuruyan ağzımın bekçisi ( sen gideli) yalnız dilim,
Adının telaffuzunda hala tökezlerken,
Latince şarkıların Türkçe duygularında, adımlarken sana ulaşması muhtemel yolu
Sabahları tırnakları sırtıma saplı uyandığım her kadın,
Anlamsız, artık öldürmüyor, güldürüyor beni…
YAŞAMAK diyorum artık bu kaypaklığına, senin, HAYAT.