Alıp gidiyor herkes başını birer birer.
Kış geliyor, üşüyor yüregim, dalında yaprak düşüyor.
Gözlerim ıslanıyor, hafiften yağmur yağıyor.
Uykum çabuk geliyor, daha az seviyor yüregim.

Üstümde bir ağırlık bir tuhaflık hissediyor,
Eski şarkıları ,hayatın gerçek yönlerini,
Eski sarılmaları,öpmeleri,toplamayı düşen yaprakları.
Geç kalmaya birşeylere kendimi alıştırmayı.

Dedim ya herkes alıp gidiyor başını.
Artıyor günden güne yalnızlığımız,özlemlerimiz.
Kırılan kalplerimiz ve hiç bitmeyen dertlerimiz.
Ve ben ve sen ve biz kimiz nerdeyiz.

Dedim ya herkes alıp gidiyor başını dünyadan.
Her giden yükünü bizim sırtımıza atıp.
Neyimiz var üç beş kuruş kazandığımız paradan.
Arkadaş, dost ve kıymet bilmeyen akrabadan başka.