şafağın gurbetinden dönsün gözlerin

sesinde yıkanır sabahın vitrinleri
güneşle sokulur gölgeme yüzün
boyuna kumrular uçar bakışlarından
ıslatır sevincimi yağmur tenhalaşır soluklarım
adın ikindi uykusunda kayısı kokusu


korkunun sokağında uykusuz gezinir ay
düşlerin nöbet türkülere uyanır
güvercin kanatlarında donmadan subaşları
acılar gülümser dünyaya yosun rahatlığından
şafağın yabaniliğine yürür gözlerin


beyaz yeleleriyle kar uçuşur dağlara
dönecek ekmek olup halkın avuçlarına
kentlerin kaleleri mahmurca bakar
kar selamlarını mahalli rüzgarlara
şafağın gurbetinden dönsün gözlerin


vahdettin yılmaz