En büyük mutluluk ve en büyük sıkıntı anlarında sanatçıya gereksinme duyarız. -Goethe
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Bir elma değilmiydi? benim minik kalbim .... bir elimde rüzgârgülü bir elimde gökkuşağı sek sek oynayarak bir aşağı bir yukarı evimizde çın çın kahkahalarımın çınlaması ah kalbim,ah kalbim ben bir zamanlar böyle şarkı söylerdim nasıl da neşeli bir yerdir evim kalbim, evim, evim kalbim, evim ah kalbim, ah evim ! hele bahçemde oynamayı ne çok severdim bahçem öyle güzel, öyle güzeldi ki cennet burdan az büyük zannederdim göklere uçururdu da salıncak yeryüzüne döndükçe avuçlarımı açar ayçiçeklerinin üzerine yıldız serperdim bir köşede de bez bebeğim İki kumaş parçası buldum mu uçlarından çekip bez bebeğime elbise diye dikerdim Çakmak çakmak ışıldardı geceleri benim kalbim bir gün göğün tüm bulutlarını süpürüverdi bahçemize rüzgâr dedim ki anneme: “bu bulut denilen şey pamuk şekeri mi? ama ben o kadar büyüğünü yiyemem ki! yine de hepsi benim olsa mı ki….? annem, açgözlü olma dedi dünyada öyle çok çocuk var ki hiç hepsi bir tek kişiye verilir mi? bütün çocuklara yetsin diye minicik minicik şekerler koydu melekler gökteki o parlak torbalara atacaklar bir gün dünyanın tüm çocuklarına bekle biraz, biriktiriyorlar daha haklıydı annem yanağını öptüm, gülümsedim meleklerin şekerlerine birer de öpücük ben ekleyecektim sonra bir gün hiç şarkı söylenmedi evimizde tanıdığım ne varsa değişti birdenbire eskiden şeker yağmazdı gökten ama yağmur ve güz yapraklarından başka şey de yağmazdı nasıl oldu bilmem belki biri taş atmıştı bez bebeğim parçalandı kardeşim buna çok ağladı ben onu avutmaya çalışırdım az şeker verirdim ama evimizde artık şeker de kalmamıştı ben de göğe göz kırptım meleklere baktım artık açın beyaz torbalarınızı yeter, kardeşim ağlamasın! torba açıldı, aklım şaştı kaldı kardeşime sarıldım, ağladım bu şekerler patlıyor anne! bulamıyorum sonra Şeker yiyen çocuklar nerde anne, sorsana meleklere hangi şarkıyı söyleyelim istiyorlar Şimdi küçük kardeşime peki ya kuşlara, karıncalara aya, suya, toprağa… onlar ne yaptı ki meleklere? İnanmıyorum artık şekerlere gökten yine yaprak ve yağmur yağsın yine söylesene, kim bizim gökyüzünü aldı da başka bir gök getirdi memleketime bir gün geri döneceğim elbet ama Şimdi uzak kaldım çocukluğuma bir çocuk inanmaz çünkü dünyaya bunların yapıldığına dinliyorum şimdi geçip televizyonun karşısına meleklerin torbalarını çalıp İçine patlayan şekerler koyan adamları İnsanları sevdikleri için parçalıyorlarmış bez bebeğimi, ağaçları, toprağı toprakta yaprağı, insanı dinliyorum iyi niyetlerini, iyi dileklerini İşte hiç bitmeyen tüm o iyiliklerini meleklerin dileklerine benziyor aynı ama demirden Oyuncaklarla gelmezdi ki onlar uçan demirden kuşlar, … açılıp bir türlü kapanmayan kanatlar anne sorsana meleklere, bizim göğümüzde ne yapıyor bu demirden kuşlar? artık onlardan atılıyor patlayan şekerlerle dolu torbalar ve pek fena kalpli oluyor göğe bıraktıkları bulutlar ben isterdim ki yalnızca Şarkı söylesin kuşlar kuşlar şarkılar, şarkılar kuşlar ama en çok ne isterdin dersen gökyüzündeki bütün kuşlar yaşasınlar! BENGELİNCİK
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
Anasayfa
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © tulay, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |