AZİZ
Şafak bekleyen bedenim yorgun Beni yarimin yanına Koyun Uzaklarımı Yakın ettim yarınlarıma Umut ektim ...Gökdelenden Sonsuza Atlıyorum Çaresiz Her akş*mımda sensiz Ağlıyorum ..Pencerelerimi açıyorum kalbimde seni besliyorum Yeni nesilden merhabamı eksik etmiyorum Yalnızlıkta kaybolma korkusuyla İlerliyorum ..Elimde Meşalem mUTLULUĞu yakaladım

ALee
Yarınlarda bekleyen yapmacık aşkları arkamdan vuranlarla beraber gömdüm, üzerine beton döktüm,yeşermişliği sona eren otları söktüm,bi cigara yaptım son nefesinde seni andım ve ağladımhaykırıslarımı dağlar bıle duymadı taş kalbın duysa ne fayda ,ay’dan gelen ısık bıle aydınlatmadı gecelerımı ve bitmiyor bu sensizlik sabahlara cıkmam hayal oldu gözlerimde yaş dereler çağladı,bir ben birde liriklerimmm ağladı

AZİZ
ne seni anlatabiliyorum ne de sensizliği sahipsiz Düşlerde Konaklıyorum kendime Kahramanlar yaratıyorum İkimize Şiirler yazıyorum tarihin en derinliklerinden.. düşünüyorum Odamda yoksa yarım bıraktığım Sol yanımmısın ..sana harebe ve Yıkık kentin Son baharında Sesleniyorum Ama bensiz Bir tarih KADAR yALNIZ bİR MEVSİM kadar Yorgunum ...

ALee

Kimselere anlatamadım bu felaketi,sensizliğin kabullenemez ezikliğini ve sevdiğimi söylesemde sana ,anlatamadım gibi geliyor gözümden akan yaşlara baksana,bu kaderse acısını cekerim, ben aynı yerimdeyim, hep beklerim seni sensizliğin bitiminde gece ,bütün isyan kelimelerimi ateşe atıveririm ,eminim ki gelecek sin ve bu acı biticek,kulaklarım sesini duyduğu an bu dert sona erecek,ellerini ayırma nolur ellerimden,çünkü o zaman bu ömür bitecek……