Paranız varsa toprak alın. Artık üretmiyorlar. -Mark Twain |
|
||||||||||
|
Yoksa gündüz gözüyle gördüğüm hayallerimi mi Bilemiyorum. Oysa seninleyken herşey ne kadar güzeldi. Boğazın o derin sularında yüzdürdüğümüz hayallerimiz. Her şey ne kadar da harikaydı. Başımı yasladığımda omzuna Hissettiklerim Beni baştan çıkarmaya yetiyordu. Öyle bir aşktı ki bizimkisi Nasıl bittiğini ne sen anlayabildin ne de ben İnan bana, Aklımın bir köşesinde hep bana verdiğin Ve beni uçuran, masallarda yaşatan Sözlerin kalacak. Yalandan olsalar bile. Oysa biz sevgimizi doyasıya yaşamıştık. Ayrılığı hiçbir şekilde düşünemiyorduk. Ben kendimi zannettiğimden daha değerli hissediyordum. Sen bana benim değerli olduğumu hissettirmiştin. Sen bana değer vermiştin. Bugüne kadar hiç kimseyle yaşamadığım duygularımı, Unuttuğum o mucize gibi olan duygularımı Sen bana geri vermiştin.. Üstelik karşılığında sevgimden başka hiçbir şey istemeden. Her şey bu kadar basit olamazdı. Her şey bir kalemde silinebilecek kadar basit olamazdı ya. Ama bazen her şey istediğimiz gibi gitmeyebiliyor. Sırf bir inat uğruna şu koskoca sevgiyi böldün ya parçalara Bıraktın ya o çok seviyorum dediğin insanı yalnız başına. Sana söylenebilecek bir tek kelime değil hece bile bulamıyorum. Oysa ben seni tüm benliğimle sevmiştim. Hiçbir zaman yazamayacağım derin şiirler gibi sevmiştim.. Ben senin içini dünyanın tüm dertlerinden sıyrılmıştım. Hayatımın her anını seninle geçirip mutlu olmak istemiştim. Sen ne yaptın binbir türlü hayaller kurdurup Saçma sapan bir sebep yüzünden beni burada O vazgeçemediğimiz kuzguncuk sahilinde yalnız başıma çaresizce bıraktın. Şimdi ağlasam mı yoksa içime atıp unutsam mı Unutmak öyle imkansız geliyor ki bana. Seni unutmak öyle imkansız ki. Benden asla bir daha bunu isteme. Öyle bir ağlattın ki bir gece beni O son kelimelerin ağzından çıkarken İnan bana bir daha o şekilde ağlayamayacağım. O son belirsizlik içindeki kelime Kalbimi, sevgimi, aşkımı paramparça etti. Bir hançer gibi yarıp geçti. Hiç umursamadın değilmi ben ağlarken beni. Hiç düşünmedin Bir zamanlar büyük bir aşk yaşadığın kişiyi. O anda seni hayatımda hiç görmediğim kadar bencil Ve hiç bilmediğim kadar küstah gördüm Sanki konuşan sen değildin de Bir başkasıydı. Oysa biz bereber çok mutluyduk Çok güzel anılarımız vardı. Nasılda maafettin her şeyi Nasıl da anlamını yitirdi herşey.
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © asya gül, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |