Aðla kalbim!
Hýçkýrýklara boðulsun bedenim.
Göz yaþlarýmýn kaynaðý kurusun.
Sevdayý býraktýk batan gemide!

Þimdi hüzün kaplý bulut kümesi baþým.
Gelecek, umutsuzca çýrpýnan karada balýk.
Düþler, ulaþýlamayan ufuktaki kara parçasý!

Bir kelebek ömrü, yaþam zamaný;
Üzüntü, kederler, günlük sevinçler...
Kendini kandýrmaya devam et,
Yaþam denen tiyatro sahnesinde!

Aðla kalbim!
Ölmüþ anam babam için,
Körelmiþ duygularýmla tüm aþklarýma...
Seslensem mazime;
Mektup yazsam geleceðime,
Düzelirmiydi yazgým?
Artan sýkýntýlarým,
Gelmeyin duvarlar üstüme!

Karanlýktan aydýnlýða çýkarmý çilem,
Gündüzler kýsalmakta, geceler uzarken?
Dostlar ararmý, resimlerden fýrlarmý bilmem,
Tam onlara ihtiyacým varken?!

Aðla kalbim!
Umutsuz bir aþkýn son feryadý.
Beklenenle, bekleyenlerin kaderine aðla!
Aþkýn gözyaþlarý,
Zümrüdü Anka kuþu gibi,
Belki senide iyileþtirir;
Belki küllerinden yeniden doðarda,
Hayatý yeniden yaþarsýn!