AY’A KARŞI –I-

Durmasan öyle uzakta…
Gelsen…
Sevsen…
Açık penceremden girsen de,
Sarılsan bana…
Ay mı uzak,
Sen mi?
Ay mı daha sarı?
Saçların mı?
Ay uzak…sen yoksun…
Saçların sarı…
Ay yalnız,ben yalnız…
Pencerem açık…
Girsen de…
Tek nefeste öldürsen beni…


AY’A KARŞI –II-

Ay olsam,şu siyah denizde de…
Kimse bulmasa beni…
Kimseler kurtarmasa…
Boğulsam…
Boğulsam…
Sisli sabahlara uyansam da,
Dolaşsam…
Avare…
Tek…
Yalnız…
Bir şiir yazsam bir kelimeden…
Tek nefeste okusam…
Nefesimi tutsam…
Her biri birbirinden yalnız insanlara karışsam…
Yutsam nefesimi…
Kurtulmaya çalışsam ayrılıklardan,
Kaçsam…
Sevdiğim bir ağaca,dal olsam…
Bir kuşun tutunduğu kadar yaşasam…
Sonra kessinler sesimi…
Sussam…
Söylemesem…
Duymasalar…
Duymamazlıktan gelseler…
Çığlık atsam,o’na,bu’na,şu’na…
“Şu” sevse beni,
Ama ötekiler umursamasa…
Yol olsam,
Kimse geçmese…
“O” geçse ama,
Farkına varmasa…
Gözlerimi kaybetsem…
Kulağımı unutsam,merak ettiğim bir konuşmada…
Ellerimi uzatsam havaya…
Bir buluta tutunsam…
Zıpladıkça düşsem,
Düştükçe ölsem…
Öldükçe kaybolsam…
Beni “bu” bulsa,
Sana yakın,benden uzak olsam…
Kimselere görünmeden bir kuytuda,
Can versem birine,
Alsa götürse,
Ona hayat olsam,
“Hiç değilse o yaşasa” desem,
Ölümüme mazeret bulsam…
Avunsam…
Yansam…
Kendime gelene kadar içsem,
Sana koşsam…
O’nu,bu’nu,şu’nu unutup…
Beni yeniden sevsen…
……Ay olsam şu kara kümeste…
Yaşamaya layık olana kadar yaşasam…
Sabaha karşı da ölsem…
Toprak ananın kucağında,
Uyusam…
Uyusam…
Uyusam…


AY’A KARŞI –III-

Sabit olsa her şey…
Kuşlar geceleri uçmasalar da…
Gök kubbede öylece dursalar…
Seyretsem onları…
Uçmanın durmaktan,
Gitmenin,kalmaktan farkına varsam…
Ay dursa biraz penceremin önünde de,
İzlesem güzelliğini…
Hiçbir iş yapmazdım ona bakarken…
Hiçbir yere bakmazdım ondan başka…
İşte öylesine dursa önümde…
Ben kalkmadıkça kımıldamasa…
Gözüm kapansa,ama o kaçmasa…
Sabaha kadar beni bekleyeceğini bilsem…
Mışıl mışıl uyurdum…
3-12-2006,Pazar/19:04