Gözlerinde başlamıştı sanki hayat yeniden…
Gençliğim , kıskançlıklarım , korkularım , hayallerim , ayrılıklarım belki de kendime bile itiraf edemediğim aşklarım.Ama aşk değildi gözlerine duyduğum bağlılığım.Tutku da değildi.Belki bir başlangıç , belki bir son , belki de benim için bir ara.Geceler düşman olmuş , günlerle boğuşuyorum.Gözlerinle boğuluyorum çünkü gecelerde.Ayın ışığı vurduğunda bedenime yeniden başlıyorum çünkü seninle sevişmeye.Geçen her saniye SENSİZ ve GÖZLERİNSİZ beni daha da çok çekiyor içine.Çok kayboldum ben bu bilinmez denizlerde.Çok su yuttum , çok kere battım dibe ve bir şekilde vurdum kıyıya.Yeniden nefes aldım diye düşünürken aslında yine bir kayboluşun ortasında olduğumu fark ettim.Hep korktum aşka aşık olmaktan ama hep korktuğum geldi başıma.Dedim ya gözlerine olan aşkım değil , tutkum değil aşka olan aşkımdı benim.Farklıyız seninle , bu tutkuyu paylaşamayacak kadar farklı.Ben debelenirken kurtulmak için deniz gözlerinden , sen çoktan yitip gittin bile kalbimin en derinlerinde.Yine hava kararıyor.Dalgalar beni – belki sana getirmek için – içine çekiyor , belki yine dibe vurmam için.Yeniden bir şeylere başlamak yoruyor beni ya da yalnızlığım.Sen içtiğinde yaşarken aşkını , derinlerde kalan duygularını ; ben gözlerinde sarhoş olup yazıyorum tüm bunları.Başlamadan biten ya da zaten hiç başlamamış olan bir şeye kadeh kaldırıyorum.Ben aşka aşık olan insan sen bilsen de bilmesen de gözlerinde yaşıyorum.