Medeni insanların medeniyetsizlikleriyle tüm dünyanın dikkatlerini üzerine çektiği ülkesinin, Tekirdağ ilinin Çorlu ilçesindeki 1965 tarihli doğumunu milat kabul eden, içinde bulunduğumuz Abdulmuttalip'den sonraki 41 yılında halen Ankara'da yasayan; evli (80 metrekare) ve bekâr yazar, ilkokul ve ortaokul eğitimini memleketi Giresun'da tamamladıktan sonra, Kuleli Askeri Lisesi, Kara Harp Okulu Hukuk ve Anadolu Üniversitesi Kamu Yönetimi bölümlerini bitirerek, ortaokul veya liseden terk olmadığı için usta romancılık hakkini kaybetmiş; kulak kireçlenmesi rahatsızlığından malulen emekli olarak, hemşerisi olmaktan gurur duyduğu Aziz Nesin gibi ordudan atılmadan, yüzbaşı rütbesindeyken emekli olmuş; basit bir operasyonla kulağı mükemmel hale gelebilecekken, “çevremdekiler, nasılsa duymayı istemediğim kötü şeyleri, hem de küfürlü biçimde konuşuyorlar” diyerek işitme kaybının artmasını isteyen, operasyonu belki de özel kuvvetlerin yapabileceğinden endişelendiği için ameliyat masasına yatmayan; borsadan para, yazmaktan huzur kazanan; issizliği is edinmesine rağmen, mesleğini “akil, fikir üretmek, geliştirmek, pazarlamak ve yaymak” diye tanımlayan; sivri yazılarını okuyanların raptiyeli koltuğa oturmuşçasına tepki vermeleri yüzünden, doktorların “kendi haline bırakın” dediği gerzeklere imrenen; küçükken menenjit geçirmediği halde, ne doyduğu ne de doğduğu yere ait olmayan futbol takımlarından birini gençlik yıllarında destekleyen; kutuplarda gece ve gündüzlerin altışar ay olması nedeniyle nasil oruç tutulabileceğini on yasindan beri düsünen; iyi Ingilizce ve güzel Fransız kızlarına laf atabilecek kadar da Fransızca bilen; hâkimin “idam” kararını, “bu da bana ders oldu” diye değerlendiren sanik gibi yaşadıklarının analizini yapan; küçük olaylardan büyük sonuçlar çıkarabilen; basarili borsacı, örnek hayvan sever, ideal sporsever ve dünya vatandaşı olma iddiasındaki yazar; havada sekiz takla atarsa veya goldenretrieverlerin pabuçlarını dama atarak ağzıyla kus tutarsa ya da bir posta güverciniyle yan yana uçarak ona yol gösterirse, ancak yayınevleri ve edebiyat dergilerinin dikkatini çekebileceğini biliyor. Aslında, askerliğinde “Dikkat! Komutan sagdaaaa!” seklinde çok dikkatler çektiği için bu konuda şanslı olduğu söylenebilir. Birisi beğenilip de birliktelik sağlanılınca, yani birbirleriyle kavuşma olayı gerçekleşince “ask” olmadığına inandığı için, eserlerinin yayınlanmamasıyla yayıncıların onlara âsık olabileceklerini düşünüyor. Babalarımızın, annelerimizi sevdiklerini söyleyip, burada yazamayacağımız kadar ayıp faaliyetlerinin sonucunda dünyaya geldiğini bildiği için, vatanini, milletini, dinini, diyanetini sevdiğini söyleyenlere hep kuşkuyla bakan yazar; dünya görüşleri ne olursa olsun, fikriyle zikri bir, bilinçli ve samimi herkese hoşgörü ve saygıyla yaklaşmakta ve en büyük risk, risk almamaktır; risk almak da hisse senedi almaktır, karekök almak değil, seklinde bir dünya görüsünü benimsemektedir.

Etkilendiği Yazarlar:
Aziz Nesin, Victor Hugo, Charles Dickens, Emile Zola, Cengiz Aytmatov, Yaşar Kemal