bu hikaye burada bitmeyecek...

ikimizin de bildiği gibi

uzayıp gidecek...

yıkılan krallıkların

bağrış çağrış ölen insanların arasından

geçip geldiğim gibi;

aynı öyle bir ihanetle koşacağım yanına

pişmanlığın adını bile hatırlamadan...

biliyorsun

bitmeyecek...



--------------------------------------------------------------------------------


gözlerime kızgın yağlar sürerek,

ellerim üstünde yürüyüp dilensem de,

istediğinde söküp kalbimi yerinden,

ne var ne yok geleceğim

herşeyimi sana vereceğim;

ve bitmeyecek...




--------------------------------------------------------------------------------


Ishtar’ın kan denizinden

ya da uçurumlarından eskilerin

basarak yürüyerek ya da uçarak; bilmiyorum,

avuçlarımda dikenli teller

arkamda yanan şehirlerle geleceğim sana

biliyorsun...

bitmeyecek...




--------------------------------------------------------------------------------


kendi kalbime sapladığım bıçaklar,

üzerimde delik deşik bir zırh ve oklarla

bir defa dahi alayla da olsa

güldüğünü görebilmeye;

ellerimde kanlarla

yüzüne bakabilmeye geleceğim...

biliyorsun bitmeyecek...



--------------------------------------------------------------------------------


uğrunda sevdiğim, sevildiğim ya da ihanet ettiğim

ne varsa... ne kaldıysa... onları da heba edip yolunda,

biliyorsun,

bitmeyecek...



asla bilmeyecek de olsan...

bu hikaye burada bitmeyecek..