Fakir vakur ilkokul müstahdemliğinden emekli
İyilik meleği idi sanki eli yüzü nur gibiydi...
Rabbim tüm güzellikleri ona vermişti sanki
Düşünmediğim zaman geçmez onu nineciğimdi
Evimizde ikimiz vardık sadece bir ben bir ninemdi
Ve böylece ayrılmadık birbirimizden yaş doksan birdi
Sondu bu yaş onun için giden dönmez ki
Dedem tabii ki çok yıllar önce ölmüş idi
Elimi tutar anlatırdı kızım soyadımızı ben koydum derdi
Cümleten dostlar bana hep dediler ki...
Devam ederdi:akalın koy soyadını sana çok yaraşır inan ki
Eksik olmayın sağolun dedim benim beyim Sivas Divriği Decdeli
Luzum gördüm bu soyadı koyacağım Decdeli.
İyi yaptım kızım de mi derdi ne sempatikti.