HÜZÜN ÇAYI
Ben, ne zaman hüznümü
Mistik demli bir çaya prangalasam
Aklıma düşer o firari sevdan.
Ve çayın sıcaklığı değildir
Hiçbir zaman yüreğimi ısıtan.
Avuçlarımda tuttuğum, ellerindir aslında,
İnce belli cam bardak değil.
Yudum yudum sensizliği içerim.
Bardak boşalır, sensizlik bitmez.
Dibinde kalanlar kalıntısıdır ömrümün,
Yazık atılacak.
Ömür biter,
Sevdan firarı, bitmez.
Boşalan her bardakta,
Ben sana yine, yeniden sevdalanırım.
Dilimdeki mayhoşluk
Çayın kaçak olmasından değil,
Sevdanın firariliğindendir.
Firari sevdan ise, zamana sürgündür.
Zaman yine sensizliğe tutsak.
Ve ben tutsak zamanlarda,
Yine yokluğunda içerim
Bir demlik çayı hayalinle…

Aralık 2006