Ağır Ol Cahiliye

Sufilerin ney çaldığı kavalı da kırdılar, elleri uçurum
Ay gördü sular uyansın. Yırtıldı yürek, açık kaldı yarlı yaralar
Halkım! Sinsi postsakallı demokrasi duvarına dayandı!!?
Ussal dirimin yer altı faaliyeti… Tehlikenin farkındayız..!
“Ben vuracağım, sen vuracaksın, o vuracak,
De, kardaş, böyle olur imece dediğin.”*

Vuslat gecenin ucunda, kimsesizlerin kimsesi acıya kiracı
Alnını kırıştırmaz yazgısal yaşama! Heybesi ağır, gece kör, gülün suyu az
Bangır bangır bağır çağır..! Duyur duyurabilirsen külhani iktidara!!?
Ölümün ön sözü gibi, hedef biçmiş Çankaya’yı!!..
Halka uzatamadığı yüreğini şiir dağlasın… Olmazsa?..
Bekle beni Tandoğan!.. Bekle beni Erdoğan!??

Düşüngü vuruldu!!! Danıştay’ı kanattılar!.. Ağzı açıkmış toprağın
Bu kaçıncı kuzgun?.. Depreşen ağıt!.. Gün kırıldı, güzlendi yüz
Yarasa yüzlü ölümü, kafa süpürgesi şeytanı gördüm!..

Dur kavalcı!?.. Çıkamazsın!!.. Semavi çalıyor tek delikli kavalın.

Ulusum coğrafyamın yumuşak karnı
Kul / luk düşleri geride kaldı; örümcek duruşlu
Ulu öndere söz etse, bülbül gibi göğsüm yanar
Sökülür sözüm, dökülür özüm: İslami kalvinist gölge etme!

Bana demokrasim yeter… Sığmaz oldu gözlerime Atatürk.

Ulusum! Ey yurtsever Ana / dolu gençliği!..
Düşlükte ne kaldı?!.. “Ben yanmazsam / sen yanmazsan
biz yanmazsak / nasıl / çıkar / karanlıklar / aydın – / lığa”**
Ağır ol cahiliye!!!


* - Fazıl Hüsnü Dağlarca
** - Nazım Hikmet