AMA SEN

Gün batırıyor gamlı gönlümün gölgesini,
Bulutlar tâ içime vuruyor,
Sisler sensizliği kovalarken,
Umutlar med-cezirlerde kabarıyor..
Usul usul emzirmede yağmur toprağı.
İlk cemre de düşecek,
Yağmurlar da dinecek.
Emdikçe emecek yalnızlığımı..
Ama sen yoksun..!!
İçimi kemiren kaygılarda
İçimi dinleyen yok..yoksun..!!
Ne gün batımı,ne bulut ne de güneş..
İnlemelerim derinlerde..
Gizli bir âh eylemede ummanlar..
Ummanlar içinde kimsesiz yosun..
Ama sen yoksun!!
Akşam kendimle kararıyor,
Sabır damarlarımda tıkalı,
Ümitse bitmez hazine ama metruk..
Bi sesleniversen..
Ama sen yoksun!!
Sanki yeni bir ildesin,
Sokakları Mesih kokan diyarlarda.
Soluğun içime vurur,hissederim.
Ama bilmem,nerdesin?
Yalnız senin baharlarında açar umut
Umut-bahar bir çift göz,ikiz..
Biz de öyleyiz..
Beklemedeyim..içimde binbir senaryo,
Hayalin,resmin,nefesin,ya da sesin,
Yankılansın duvarlarımda..
Ki seni koyayım içime..
Ama sen yoksun demeyeyim,
Çünkü sen içimde büyüyen tüm yokların “var”ısın!!
İşte geldin,yanımdasın!!!

                                   KEMALETTİN ÖRS