iki mum yanar gecenin koynunda
iki mum...
sýrtýnda bilenmiþ býçaðýn
tenimde açtýðý oyuklara damlatýr yaþlarýný
der ki; "kendimi tüketiþim
ateþe sevdamdandýr
bu yüzden dökülür
döküldüðü yerde kurur
þikayetsizdir."

iki mum yanar gecenin koynunda
iki mum...
gözlerine deðmiþ
gözlerine sürülmüþ merminin
masalýmda uçuþan kýrlangýçlarý vurduðu kuytuya döker yaþlarýný
der ki; "ömrü az bilinen
bir dokunuþu mezar edinendir
ýraksanmýþ düþlerde gizlidir
gizlenir."

...

iki mum söner gözlerini yumduðunda
kan tükürür gece yaðmur diye ellerime
kaný çekilmiþliðine dolar gözlerimin
kesiklerimden akar
kesiklerimden bakar vadesi dolmuþ
caný çekilen daha çocukmuþ...
göðsümde sýzar
göðsümden sýzar yokluðun
oluk oluk akar
yokluðun ne çok
ne zormuþ...

iki mum söner gözlerinsiz kaldýðýmda
þimdi bu ýþýksýzlýkta
sapaný dudaklarýnýn arasýnda
taþý yürek zulasýnda
tek atýmda alnýmýn tam ortasýnda
bütün masallar vurulur
karanlýðýn hoyrat elleri saçlarýmda
korkuyla örülür dört yanýna gecenin
içinden geçemediðin bir duvar sessizliðim
ateþi üfleyen rüzgarýn ýslýðýyla bölünür

iki mum erir avuçlarýmda, gözlerinden aktýðýmda
koynumda
kýrlangýçlar ölür...