Hayatın detoneliğine inat
gür sesim...
ve feryat ü figanları kalbimin...
zaman öyle muntazam akıp gidiyor yine
ve bomboş ellerim...

anlatamadım...
kasvetler içinde
yorgun dört bir yanım...
arz-u halim bildirirken gökyüzüne ben,
bir yıldızdı seyrine daldığım...

hep aynı acıyla ürperen kalbim
irkildim...
serzenişteyim
olsun varsın...
bir şey sorulmasın benden
ben yine bihaberim olup bitenden
asiliğim yanıltmasın
çocuksu yanım da...

ruhuma üşüşen bu hicran bitmesin
yalnız bir çocuk gibi
boyun büküyorum
tevarüs edilen bu hüzün yadigar acıdan...
ben yine en çok kırılan
ruhuma tevellüdünü muştuluyorum
engel var biliyorum...
hayata inat saklıyorum,
gülüşümdeki ürkekliğimi...


seyyah olup yüreğinin kıyısına vuruyorum kendimi
kaçıyorum içime düşen tenhalıktan
ah! bir bilebilsem...
bilmem ki;
nedir halet-i ruhiyem...