Gönül
Gece kâbusların düşer peşine,
Korkudan sararır solarsın gönül.
Kör şafakta uyku girer düşene,
İkindiye doğru dalarsın gönül...

Bilirim karadır için, dışından,
Gurur kibir yağar ah bakışından,
Son sözü söylersin ta en başından,
Arif meclisinde yalarsın gönül...

Solan yaprak düşer dalla barışmaz,
Kâmil olan önce dinler, karışmaz,
Nefsiyle vuruşur, elle yarışmaz,
Dilin belasında, yanarsın gönül.

Gözlerin ayrılmaz el kaşığından,
Hakk'ı kıskanırsın hakk aşığından,
Merhamet beklersin mum ışığından,
Kendini bilmezsen kanarsın gönül.

Yolunun üstünde azrail ağı,
Düşünmez yürürsün yakın, uzağı,
Bir nefes ötede ölüm tuzağı,
Hep 'ol' pınarından akarsın gönül.

2007 Özcan İşler