Çocukluğumu geçirdiğim şehir ve sen.

Yalnızlık.
Gecenin bu saatinde.
Yaşam tatsız.
Saat mi?
önemli değil.
Gecenin sensizliği işte.

Sanki sahip olamadığım;
Havuzlu evin.
Kuytu havuzunda.
Kurumuş çiçeklerinde kaldı,
Yaşam sevincim.

Küçük düşlerde,
Küçük mutluluklarda gençliğim.

Olmadı ki..

Altmışevler,bizi kucaklardı.
Oyun oynarken.
Hani..bi çocuk vardı tartıcı.
Koltuğunun altında tartısı.
Arada sırada karşılaşırdık.
Mahallenin bakkalında.
Cebinde parası,
Hava atardı bize.
Onun;Yüzündeki mutluluğu
Yakalayamadım hala,
Nasılda kasılırdı.


O zamanlar;
Dahamı çok kar yağardı Ankara ya?
Ne kalın ama aydınlık perdesi vardı gecenin.

Sen beni bekletirdin.
Erkek arkadaşlarını görünce.
kızağa bindirmezdin.

Devrim İlkokulu adını değiştirmiş.
Havada asılı kalmış,
Çocuk kahkahalarımız.
Bahçede;Çocuk sesleri arasında,
Kaybolup gitmiş.

Kiremit rengi apartman dairesi,
Halinden memnun.
Duvardaki döküntüler tamir edilmiş.
Balkon demirlerindeki ,
Lacivert kaput bezi paramparça.

Beni hatırlamadılar.

Şimdilerde inceden yağıyor kar.
Tutar diye umut ediyorum.
Belki..
Görürüm çocukluk ayak izlerimizi.

Sevgililerim oldu.
Biliyorum şimarıkça bulucaksın
Hep sevdiler...Sıkıldım.

Hayatımda bir yol karmaşası.
Sorma.
Kaderimde bir çalım.
Kök salmadan savrulmak.
Bir şehirden...Diğerine.

Yine;Aynı döngü
Yılların yaprakları arasında savruluyorum.

Ne garip.
Çocukluğumu geçirdiğim şehir ve
sen...


K avuşamamak içimi acıtıyor.






k