Düşen bir katre suyum, bulutlarla demlenen
Tufanlar savururken gönül özün solmasın
Gökyüzümü sardıkça pencerede nemlenen
Yağmurun ışığında gönül hazan olmasın

Gecenin sessizliği, zincir vurmuş sarıyor
Hayalin gölgesinden solgun ışık akıyor
Buhranlar hıçkırarak kuytulara bakıyor
Ellerin ilhamında gönül hazin kalmasın

Lâl gözlerin hançeri, demir güneşi dağlar
Surlarınla çevrilmiş, ruhun kalesi ağlar
Ürperir yankılarla, çınlayan izler bağlar
Gecemin sonu gündüz gönül yüzün solmasın

Kör kuyulardan çıkıp umuda sarılınca
İklimleri coşturup bahara varılınca
Düşen bir katre suyum özümle derilince
Sırrım aynama yansır gönül gözün dolmasın

Merâl Özcan