Gözlerin yine gamlı bakarmış herkese hüzün doluymuş tüm halin ağlarmışsın yalnızlığına
Her akşam olduğunda boşalan kadehlerin yanında,boş gözlerle dalarmışsın uykunun karanlığına
Keşke işitmeseydim bunları,yeniden üzüldüm,yolun sonunu düşünüp elini vicdanına koysana!
Sen yalancı baharları tercih etmiştin biliyorsun,ayrılıp gitmek kalmıştı tek bana

Sen ben ve gül dallarımızla toplam altı idik biz,şükür birliktik
Bir kocabaş geldi aramıza,yedi olunca ne birliğimizi kodu ne dirlik
Meğer kök değil bir acuzeydi,yaşı başında,hacı idi de üstelik
Gül ağacıdır dallarıdır demedi,kırdı geçirdi,lakin suç ona verendeydi metelik

Şimdi çoktan kuşlar yuvadan uçup gitmiş,dönüş yok artık acı maziye
Aslında tüm olan bitenden sonra,bence gerek de yoktu kefeye teraziye
Bilirim ki illa ektiğini biçecektir her kişi,tüm herşey gayrı faraziye
Ah gülmeliydi gül ağacı,yedi veren gülü idi,velakin yedi-k maraziye.

06.01.2008.
İzmir.