Derinliklerini sevdim bu okyanusun;itinayla sarýp sarmalayýþýný,göðsüne basýp saklayýþýný ve kimseyle paylaþamayýþýný.Sevdalýydým vurgunlarýna;ansýzýn inen,cigerlerime kan püskürtüp dudaklarýmdan kan tükürten o derin darbelerine.Bazen ellerinin üstünde tutup uyutmasýna bazen dev dalgalarla üstüme yürüyüþüne...Kaybolurken derinliklerinde güneþi parçalayýp ýþýk ýþýk tenime indirmesine.Vurgun yerken kalbimden,baþka bir kalpte yerden yere vurulurken,saatler her saniyesini dakika kurþunlarýyla tek tek vururken vurgundum derinliklerine.Ruhunda barýndýrýyordu tüm duygularý;aþk,acý,öfke,inat gezerken derinlerinde,yüzeyinde saklýyordu mutluluklarý ama kucak açýyordu kendini sahipsiz hissedenlere..Ufukla birleþtiði yerdeydi umutlar karþýdan bakýnca,oysa en büyük umutlar dibe vuran,kaçacak yeri olmayanlarýn gönlündeydi.Ne kadar derin severse insan o kadar aðýr kaybediyordu...Çok derin sevmiþtim ve çok aðýr kaybetmiþtim,þimdi ayaklarýmda aðýrlýklarla çok derinlere gidiyordum adým adým.Kaybolurken derinliklerde güneþ parçalanýp ýþýk ýþýk iniyordu tenime,vurgun yerken kan doluyordu ciðerlerime,dev dalgalar siper çekerken üstüme kayboluyordum yavaþ yavaþ.Yukarýdan bakýnca gördüðüm mutluluk,aþaðýda acýya,öfkeye dönüþüyordu ve buluþuyordu sahipsiz kalanlar.Geceleri yakamoz yakamoz yüzüyordu son umutlar suyun üstünde ve beyaz gelinliðiyle biri daha katýlýyordu kaybedenlere.Bu sendin;usul usul sokulurken derinlere öksüz kalan yanýný dolduruyordun ya da kaybettiðin,gidiþine aldýrmadýðýn,yüreðinde yerden yere vurduðun birini arýyordun belki de...