Bir masa kurmuþum salona;iki sandalye,iki kadeh,iki peçete,herþeyden iki tane.Baþlýyorum anlatmaya,anlatýrken hýzlýca devriliyor kadehler,tek kelime etmiyor karþýmdaki,öyledir,böyle olmalýymýþ,hayýrlýsý buymuþ demiyor,bir dudak izi bile býrakmýyor kadehinde...''Ah gözünü sevdiðimin yalnýzlýðý kaldý mý senin gibiler? '' diyorum yine cevap yok;sessizliðinin yüzündeki tebessüm yansýyor cemalime.
Ýþte öyle bir yalnýzlýk yaratmýþým kendime;kalemle çizmiþim suiletini,renk vermiþim paletimden duygularýna...Uzun kýzýl saçlarýný arkadan baðlamýþ,dökülmüyordu kahve gözlerine.1.30-1.35 boyunda küçükten elleriyle pembe bir þal dolamýþ boynuna.Altýnda bir tekerlekli sandalye olmayan ayaklarýna aldýrmadan bakýyordu gözlerimin içine...O bakarken yüzümdeki utangaçlýða sýkýþýyordu hayat;o çocuksu,yanaklarý kýpkýrmýzý eden utangaçlýða.Gün aþýrý sevdalarýmdaki çýlgýnca sevmiþliðim,sevilmiþliðim yitiriyordu anlamýný,anlam diye kavradýðým herþeyin anlamsýzlýðý þimþek gibi çakýyordu beynime.Düzeltmek için kýrptýðým hayalleri topladýðýmda bir kelebeðin ömrü kadar kalýyordu yaþamýþlýðým.Gerçekle yüzleþmemek için uðramadýðým mezarlar,dilimde bir isimle arþýnladýðým yollardan kýsaydý.Bacamda tüten duman düþlerden geriye kalanlarmýþ diye düþünürken,islenen ellerimle o hayalleri yeniden tenime taþýmýþým.Oysa ki hayattan bir hayal çalmak için o sobada gençliðimi yakmýþým.Bedenimdeki yanýk kokusuna aldýrmadan þöyle bir dönüp bakayým diyorum geriye;ayaklarýmýn terkettiði her basamak alev almýþ,küller uçuþmakta havada,ömür denilen satrançta bir adým geri alma þansým bile kalmamýþ.Bir acý ip atýp týrmanmýþ ve yerleþmiþ yüzümün en orta yerine;evvel çadýr kurmuþ,bakmýþ tapusu yok zamanla kat kat betonlar atmýþ.
Önce kaçak avcýlar durdurdu yüzümdeki iklimleri,sonra balta,hýzar sesleri,gözümdeki yeþilleri taþýdýlar gecenin koynunda baþka suratlara.Peþine bir sel aldý;güller,papatyalar sular altýnda.Týkandý kulaklarým,set çekemediðim taþkýnlarla sürüklendim baþka topraklara.Gözümü açtýðýmda oturuyordum tekerlekli sandalyedeki yalnýzlýðýmla karþý karþýya.O hiç konuþmadan bakarken suratýma onsuz neler yaptýðýmý anlatýyordum,oysa ki onun yaþadýðýný ona anlatýyordum;ben yalnýzlýðýmý bir yerlerde býraktýðýmý düþünürken aslýnda hep sýrtýmda taþýyordum.