HASRET KOKAN MEMLEKET
Ne özlemişim sokaklarını
Sahte kabadayılarını,
Memleketimin
Saç sakal karışmış insanını
Derdine yanmış ekmeğinin
Hasretini;
Sert bir rüzgar gibi
Çarptığı her duvarı titretiyor
Aşklarını;
Kimi zaman yalansız göz göze
Kimi zaman ürkek,
Utangaç hallerini
Bazen de tek vücut olmuş
Terlemiş bedenini
Oturup sahillerinde
Şarap şişelerinin dibini getirmeyi
Şiirler okurken Ömer Hayyam’dan
Sonra Pir Sultan Abdal’ı söylemeyi
Aşık Veysel’in sazından
Ve en çok
O yıldız gözlerini seyretmeyi
Denizleri örtmüş
Memleket gecelerimin
Karanlığından…