Şimdi sen, gecenin de gecesindesin.
O hazin karanlığın içinde nice dertlerdesin.
Severdik ya bir dilenciyi, aklı milat olmuş bir deliyi...
Sen şimdi aşkların en yücesindesin.


Oysa ne çoktuk ümitlerimize.
Sarılıp izlemişliğimizle,
Köpekbalığı bile çıkıp derininden o engin mavinin,
Gülüşümüz olurdu.
Zaman geç oldu, adı hatıra.
Şiirime dokundu o eski tadında.


Ne önemi var ki!
Yeryüzü kara parçasıyken hala.
Dörtte üçü de suymuş ne ala!
Amması var bu vakitsiz yadın.
Kimi anlar unutulmazmış...
Adınla kokunla anladım.

Dedim ya, sen şimdi aşkların en yücesindesin.
Elinde bir sigara vardır...
Markası da değişmiştir, içine çektiğin kadar dumanı...
Özlemek küstah kılarmış.
Seni hatırladığımla hayat akıp gidermiş...

İsmine tahammül edemezmişim.
Ne yana baksam yirmidört kareymiş.
Martılar siyah beyazında fotoğrafların.
O İstanbul mudur adı ayrılıkların?

Endişesi yok bu kelamın.
Uçurtma göklerindir, şiir yazılanın.
Al bu gece şiir senin olsun.
Yazanın adı minnettar yazılan metin olsun.