Kulaklarımdaki eşsiz viyola sesi ,
Gözlerimi kapamamla beraber,
Hissettirdi yokluğunu kalbimin en derinliklerinde
Söz vermeme rağmen unutturamadım;
O yine seninle.

Yağmuru bekleyen kuraklık gibi,
Çekmecemde ki boş kağıt parçaları.
Gözyaşlarımın üstüne damladığı,
Ucu kırık bir kalemim var sadece.

Hatırlayamıyorum,
Bir zamanlar gözlerimi ayıramadığım,
Şimdi ise acı çektiren,
O mutluluk portesini.

Gözlerimden akıp giden yaşlar,
Açamadığım kalemim, yazamadığım dramam
Özlemin içinde çalan bu doğaçlamam,
Dinleyemediğin son resitalimin,
En duygulu tınısıydı...