Çelimsiz, uzun bacaklarıyla
Açlık, ihtiras ve korkuyla
Gece olunca
Koştu ormana
Ön ayakları atıldı; av tam karşıda
Ağzına doldu, çenesine taştı salya
Bilindik güdüsüyle hayvan!
İlkin sevimli bir oyun
Av punduna gelir bunun ardından
Akıl mı? Gerekli değil; çünkü çaresiz, bitkin açlıktan
Kıstırdı işte tamam, zaman bu zaman
Kızıllandı şafak, tan atacak birazdan
Elini çabuk tutmalı, meraklı gözler uyanmadan
Şu sefil inilti ormanca duyulmadan
Acizliği, güneşçe, açığa çıkarılmadan
Kalkmalı ayağa, göğsünü şişirip dönmeli yuvasına
Şaşkın, ürkek av! Parçalanmış bedeni, uluorta
Sen ey zavallı! Açlığın yalan
Bu kuralsız eylemin ete duyduğun meraktan!