Şiir, duyguların dilidir. -W. Winter
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Bakmayın fakir gözlerimin Zengin bakışlarına... İçtenliğin kaybolduğu şu zamanda Bakmayın mahzun ama Kendimce dimdik duruşuma! Sözlerin yetersiz olduğu anlar vardır. Dilin dönmediği zamanlar… Haykırmak isterken delice, Kelimeler boğazına düğümlenir. Bağırıp çağıramazsın kimseye. Anlatamazsın derdini. Patlamaya hazır yanardağ misali, Ateş püskürür gözlerin… Ama en az bir bebek kadar, Günahsız ve temizdir yüreğin. Yıllarca sevdik, sevildikte ne oldu? Güvendik elimizi uzattık. Saldırmaya hazır bir yılan gibi Etrafımızda dolaşır oldu insanlar! Keşke biraz daha Gözlerimizi açsaydık… Keşke… Seviyorum deyip de kandıranlar, Ey uçkurunu beş kuruşa satanlar! Söz verip de öbür tarafa göçenler, Ey ömür boyu hasretim olanlar! Nerdesiniz? Neden bıraktınız beni? Bu koskocaman anlamsız dünyada Ve tek başıma! Niye bıraktınız ki, Niye… Kanmıyorum hiçbir sözünüze, Karamsarlığım dibe vuruyor artık, Göstermiyorum yüzümü kimseye, Geri çekilme zamanıdır artık! İyi bakın yoktan yere gülüşüme İyi bakın hüzünlerimin Dağlara çıkışına! İyi bakın vuslatı ararken Karanlık sokaklarda Hıçkıra hıçkıra ağlayışıma, İyi bakın… Çocukluğum geliyor aklıma, Hiçbir şeyi takmayışım, Adeta bir yaprak gibi, Sessiz sedasız kıpırdanışım, Özlemek nasıl bir duyguymuş, Çoktan unuttum… Gidenleri ararken gözlerim, Gelenleri bir deniz gibi yuttum… Şimdi kim yaralı sanar beni? Şimdi kim inanır yalnızlığıma? Belki de dalga geçiyorum hayatımla, O masum gülüşümü gösterip, Yaşıyorum küstahça… İnanmıyorum kimseye, Ufuklara dalıyor gözlerim Sessizce ağlıyorum! Ama göstermiyorum Gözyaşlarımı kimseye! Direneceğim her şeye. Dert, keder yağmur gibi Yağarken üstüme Kafama bir şemsiye çeker gibi Görmeyeceğim hiçbir şeyi. Hayat boş boş akarken önümden, Parmaklarımın ucundan, Kayıyor ellerin… Biliyor musun? En son sana güvenmiştim! Sende zalim çıktın be sevdiğim… Sende hayatın bencil çarkına Attın savurdun kendini! Sende inandın gerçek olmayan, Fani varlıklara… Gücüm kalmadı artık. Sığıntı gibi yaşamaktansa, Alır yüreğimi parçalarım. Ben aslında bir tek şuna yanarım! Giderken benim ne denli, İnatçı olduğumu unuttun. Bir parça tanısaydın beni, İnan ömür boyu Bırakmazdım elini! Giderken Giderken benim ne kadar Gururlu olduğumu unuttun. Lüzumu yok artık sevme beni, Artık ne seni istiyorum, Nede soyutlanmış sevgini… Bu şiir Derya’ya ithaf edilmiştir! Yıldıray Karasu kavunici BB>
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © YILDIRAY KARASU, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |