MABEDİMDİR KALBİNİN YEDİ ADIM GERİSİ

Yelkenlerini aç. İnce bir fırtına tutacak bizi. Sürükleniriz bir yerlere belki...

Duydun mu şimdi dalga seslerini, köpürmeye elverişli, köpürmeye yüreğimizden. Taşacak birazdan ne kadar can varsa kalbimizde. Dökülecek ve ne kadar kan varsa göz çanaklarımızdan. Dün sıfır - beş yaş arası aşı vurulurken, bu gün 19 yaşındayım. Bu gün dünden daha küçüğüm. Dün avuçlarıma bile sığmazken ellerin, bu gün gönlümden damla, damla sızar oldun. Sen > >> sen kafamda bir ur gibi kimi zaman, kimi zaman, kimi zaman daralan nefesimsin.

Fısıltılar deliyor artık kulaklarımı. Leyla gibi o da Leyla gibi yok olacak. Duyacağın ıstırap, duyacağın acı ve çile. Bulacağın huzur değil, bulacağın Leyla değil, sensin kırmızı göklü kızgın çöllerde.

Senin için döktüğüm her gözyaşı için bir mısra yazdım. Senin için ettiğim her dua için bin bedel ödedim. Seni görmek için tırnaklarımla duvarlara şiirler yazdım.

Kalbine iniyorum ben her gece, kalbin gördüğüm kuyulardan çok derin.

Çocukluğum geliyor aklıma ilk adımımda. İkinci adımımda ise seni ilk gördüğüm günü olduğu gibi yaşıyorum. Üçüncü adımım, seni sevmeyi kabullendiğimde çektiğim sancıları yaşatıyor bana. Dördüncü adımım ise korkmadan gözlerine baktığım anı hatırlatıyor, iliklerime kadar. Sonra beşinci adım, farkına varıyorum ben 19 yaşındayım. Altıncı adım, Allah’ım neden her gece ömrümden bir yıl gidiyor. Ve yedinci adım, kalbin avuçlarımda. Göğsüm genişliyor. Ferahlıyorum yalancı bir huzurla. Bir kaç saniye sonra kıyamet kopuyor sanki. Çığlıklar, çığlıklar, çığlıklar... Kovuyorlar beni kalbinden, sersefil, bitkin çığlıklar. "kimdi onlar?" her gece aynı soru. Ve kaç adım attığımı bilmeden, dönüyorum mabedime.

Ben seninle yaşıyorum, mabedimde, senin kalbinle, 19 yaşımda. Ben sana geliyorum her gece, yerini yurdunu bilmesem de geliyorum sana her gece.

Bir fırtına tuttu işte beni. Sürükledi beni kalbine. Kalbinden yedi adım gerisi mabedimdir benim...