Yaralanmýþtý;beklemediði bir anda gelen telefon ve karþýsýndaki ses ona þuana kadar tatmadýðý bir yarayý tattýrmýþtý.Artýk sevmediðini söylüyordu karþýsýndaki ses ve böyle bitmesi gerektiðini,son sözse ''herþey için teþekkür ederim'' olmuþtu.Bu onun ayrýlýktan aldýðý ilk darbeydi,kabullenemedi ama tek bir kelime de düþmedi dudaklarýndan.Çünkü böyle bir anda ne diyeceðini hiç bilmiyordu.Telefonu kapattý ve kapatmasýyla duvara fýrlatmasý bir olmuþtu.Çöküp kaldýðý koltuðunda öfkeyle karýþýk gözyaþlarý süzülüyordu gözlerinden.''Deðmezmiþ,etrafýmdakiler çok haklýymýþ'' diye kendini avutup unutmaya çalýþtýkça daha da çok hatýrlanýrdý unutulmak istenen insan,ona da aynýsý oldu.Ýki gün geçmiþti ama hala ayný yerdeydi;ayný öfkeyle sarsýlýp gözyaþlarý döküyordu.Farklý,bugüne kadar yapmadýðý birþey yaparsa herþeyi unutacaðýna inandýrmýþtý kendini.O esnada televizyonda gördüðü belgesel beyninde yeni bir düþünce oluþturmuþtu.Hem tanýdýklarýyla karþýlaþmayacak,bu karþýlaþmada kimse onu hatýrlatacak soruyu sormayacak hem de beyninde patlayan o acý kahkahadan kurtulacaktý.Hemen odasýna çýkýp valizini topladý,dedesinden kalan av tüfeðini duvardan indirip temizleyip omuzuna taktý.Yola çýkma zamaný gelmiþti.Bu yolculukta bahçelerindeki Pen adlý köpeði ona eþlik edecek ve kýþtan kýþa uðradýklarý dað evine yerleþeceklerdi.Yola çýktýlar,dað eteklerine vardýklarýnda ilk iþi Pen'le birlikte ormanýn içine girmek olmuþtu.Avlanacaktý,avlanýrken artan adrenalininde boðulup herþeyi unutacak ve yeni bir sayfa açacaktý hayatýn içinde.Gökyüzünde iki kuþun dans eder gibi yanyana uçtuðunu gördü ve doðrulttu tüfeðini gökyüzüne.O aðaçlardan sekip ormanýn yamaçlarýnda patlayan sesin ardýndan Pen hýzlýca koþmaya baþladý ve bir süre sonra Pen aðzýnýn arasýnda bir kuþla geldi ama henüz canlýydý,üstelik siyah çizgili gövdesinde ne bir kan lekesi ne de bir saçma deliði yoktu.Þaþýrmýþtý;Pen'in yerde gördüðü ilk kuþun üstüne saldýrdýðýný ve alýp geldiðini düþündü ve ormanýn içine doðru ilerledi çünkü o kuþlardan birini vurduðunu görmüþtü.Dikkatli dikkatli saðýna soluna bakýyordu ufak adýmlarla ilerlerken.Gerçekten de baþka bir kuþ görünmüyordu etrafta,arkasýný döndü henüz bir iki adým atmýþtý ki sað elinin üzerinden sýcak birþeyin parmaklarýna doðru süzüldüðünü hissetti.Bu kandý,çalýlarýn arasýndan geçerken dikenli bir bitkinin elini yýrtmýþ olabileceðini düþündü.Önce sað elini inceledi ve sonra diðer elindeki kuþu yere býrakýp sol elini...Ýki elinde de hiçbir çizik,yaralanma izi yoktu.Baþýný havaya doðru kaldýrdýðýnda gerçekle karþýlaþtý.Biraz önce vurduðu kuþ yaralanmýþ bir þekilde dallarýn arasýndaydý ve o kan lekesinin sebebini ararken yere býraktýðý diðer kuþ ta uçup yaralý kuþun hemen yanýna konmuþtu.Kendi ayrýlýðýnda öfkeyle taþan gözyaþlarý bu sefer sebep olduðu bir ayrýlýk için acýyla taþýyordu gözlerinden.Hatasýný anlamýþtý ve o artýk kuþun ölmemesi için dua ediyordu.Aðaca týrmanýp yaralý kuþa ulaþtý,biraz önce býraktýðý kuþsa acý haykýrýþlarla tepelerinde uçuyordu.Eve geldiler;neyseki kanadýndan vurulmuþtu þanslý olduðunu hissetti ve yaralý kuþun kanadýna pansuman yapmaya baþladý.
Bir hafta olmuþtu;her gün pansuman yapýyor sabahlarý uyanýr uyanmaz yaraladýðý kuþun yanýna gidip kanadýnýn durumuna bakýyordu.Onuncu günün sabahý kanat sesleriyle uyandý.Ýyileþmiþti ve kanat çýrpýyordu,hiç bir sabah bu kadar keyifli kalktýðýný hatýrlamýyordu.O kadar sevinçliydi ki hatasýný telafi edebilmenin verdiði o keyifle mutluluk þarkýlarý söylüyordu.Ýyileþen kuþu avuçlarýnýn arasýna alýp bir öpücük kondurdu gagasýnýn üstüne.Bu öpücük yaptýðý büyük hatayý affettirebilmek içindi.Kapýya doðru yaklaþtý ve aralayýp balkona çýktý.Artýk uçma vaktiydi,son kez gözlerine baktý,özgürlüðün parýltýsý yaralarý iyileþen kuþun gözlerine çoktan yansýmýþtý.Tam býrakmak üzere avuçlarýný gevþetmiþti ki ilerideki çatýnýn üstünden gelen kanat sesleriyle irkildi.Bu oydu;vurduðu kuþu kamufle etmek için kendini feda eden,siyah çizgili kuþtu.Demek ki günlerdir o ilerideki çatýnýn üstünde nöbet tutup beklemekteydi.Her þeyi unutmak için çýktýðý bu yolculukta herþeyi yeniden hatýrlamýþtý ama bu defa gülümseyerek.Sevgisinin gerçek karþýlýðý olan adresi doðru tutturamadýðýný anlamýþtý.Elindeki kuþu býrakmasýyla o iki kuþ yine yanyana geldi.Öyle güzel uçup gidiyorlardý ki ilk gördüðü günde olduðu gibi dans edercesine,yanyana.Ýçeri girdi valizini topladý eve dönme vakti gelmiþti.Kaçmasýna gerek olmadýðýný düþündü.Ne kadar yara aldýðýnýn ve çevresinin onu hatýrlatmasýyla çekeceði acýnýn çok küçük olduðunu bir kuþun sayesinde farketmiþti.Dönemliydi;sevgisinin gerçek karþýlýðý olan adresi arayýp bulmalýydý çünkü hem yaralayan hem de yaralanan acý çekiyordu ve bir o kadar da yaralarý sarmak için ümitsizce bekleyenler..Ýnsanýn aldýðý yaralardan çok karþýsýndakinde açtýðý yaralar canýný acýtýrdý ve bu yüzden insan korkularýndan,hayal kýrýklarýndan kaçtýðýný düþünürken aslýnda hep kendisinden kaçar hep kendisini yaralardý...