Kim bilir kaç kere
Adımladım bu yolu
Hiç değişmemişti
Başı ortası sonu
Belki bu sefer deyip
Başladım yürümeye
Acı çeken gölgemi
Yerlerde sürümeye
Bıkmadı takip etti
Aldırmadı taşlara
Benim gözüm göklerde
Takılmıştı kuşlara
Bir kez olsun sormadım
Peşimde ne işin var
Acı çekmek kaderin
Yolunsa karanlıklar
Değişmedi yine yol
Dört duvar arasında
Gölgemse bıkmış benden
Bir firar sevdasında
Delirtiyor dört duvar
Köşeler geçit vermez
Her köşede hüzün var
Gece ise hiç bitmez
Nede olsa gölge bu
Özgürlüğü bilemez
Ayağında pranga
İstese de gidemez
Sürüyorum gölgemi
Bin bir gizli pusuya
Geceyi beklemekte
Dalmak için uykuya
Bir anlık bile olsa
Dalıyorum rüyaya
Gölgem yine peşimde
Düşüyorum pusuya
Düşmüş iken yerlere
Gölgemle baş başayım
Dört duvar durduramaz
Gölgemle firardayım.