Şöyle der üstad;''Dünya değişiyor dostlarım.Günün birinde gökyüzünde güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz.Bizim için değil ama;çocuklar,siziniçin kötü olacak.Biz kuşları ve yeşillikleri çok gördük.Sizin için kötü olacak!Benden hikayesi''(s.faik Abasıyanık).Bu sözü konu üzerine uyarlayacak olursak;artık eski edebiyat izlerini göremiyoruz.Dünya değişti bir Ahmet haşim'in,cahıt sıtkı'nın,ziya gökalp'in,tevfik fikret'in izlerini,kalıcılığını devam ettirebilecek yazarlar kalmadı ve yetişmiyor.

Günümüz dünyasında artık her şey kişisel ihtiraslara,hırslara,çıkarlara döndü.İnsanlar bencilleşerek ''ben'' duygusu ortaya çıktı.Artık insanlar hayatın getirdiği ekonomik nedenler ve toplumda giderek yaygınlaşan suç unsurları (şartlardan dolayı işsizlik,yoksulluk v.s)nedeniyle doğrudan ya da dolaylı olarak bizleri elimize kağıt kalem alıp bir şeyler karalamamızın,edebiyata katkı sunmamıza engel olmaktadır.Bu saydıklarım işin bahanesi aslında;çünkü ne şartlarda yazmış bir Halide edip,Yakup kadri,(kurtuluş savaşı döneminde) kalemi kağıdı ellerinden asla bırakmamışlardır.Her an gördüklerini,hissetiklerini yazıya geçirmişlerdir.Bizse cebimize yanımıza kağıt kalem alıp taşımaktan acizleniyoruz.Felsefeciler felsefe yapabilmek için;demokrasi ve düşündüklerini yazıya ya da insanlara sözlü olarak aktarabilmek için özgür düşünce ortamı ararlar.Kişisel bir görüş bu; ama edebiyat için de durum böyle bence.Bugün hala yazarlar bazı şeyleri kitaplarında yazamıyor,yazsa da ceza alıp eserleri toplatılıyorsa söyleyin sizce hevesler kırılıp umutlar suya düşmez mi?Bence evet ve felsefecilere katılmak gereközgür yazı yazmak düşündüklerini anlatmak için.Biliyoruz ki Tanzimat edebiyatı birinci döneminde ''Toplum için Sanat''yapılırken halkın duygu ve düşünceleri yansıtılırken;ikinci dönemde ise ''Sanat için Sanat'' yapılarak saray,padişah ve erkanı edebiyata yansımış halk unutulmuştur.ne olursa olsun halktan ve toplumdan ayrı bir edebiyatçı,şair,yazar düşünülemez ''Toplum için Sanat''mutlaka gereklidir ve buna dayandırmalıyız eserlerimizi.Her ne sebeple olursa olsun yazmalıyız.Bireyci olmayarak kendimiz için toplum adına bunu yapmalıyız.Yüce ustaların bize emanet ettiği bu servete servet katarak yolumuzda ilerlemeliyiz.Eski dönemlerde yapılan kaliteli ve günümüze kadar ulaşabilen kalıcılığı yine aynı şekilde devam etmeli,edebiyat aşkıyla yanıp tutuşan yeni şair ve yazarlara imkan tanıyarak eserlerini topluma sunabilmeleri için olanaklar tanınmalıdır.

Sonuç olarak;Toplum için Sanat hedefimiz olmalı.Kabuğuna çekilmiş ve susmuş edebiyatçılarımız yine bizlere okuyucularına seslenmelidirler.Buna çok ihtiyacımız var günümüz toplumunda.Edebiyattan uzak,edebiyatı bilmeyen,ustalarını tanımayan amacı sadece para kazanmak olan ve şöhret olmayı kendine hedef edinen yazarlara değil!.