bir sabah herkes uykudayken, o ağlayarak uyandı.aslında ağlayamamıştı,uykusunda boğazına bir şeyler düğümlenmişti de hıökırarak ağlayabilse kurtulacaktı sanki...dakikalarca belki saatlerce canı acıdı rüyasında...
Sonunda gözlerini açtı nasılsa en kötü kabuslar bile etkisini yitirir uyanınca.oysa bu gerçekti.yüzde yüz gerçek bir hikikaye.bilinçaltı, bilinç üstü tüm benliğine yayılmış boğucu bir hikayeydi.
21 yaşına girmişti dün gece genç kız.çocukluğunun ruhunda yarattığı sancıları gördü bu kez.rüyasında hıçkıramadığı kadar çok hıçkırdı.uyandıktan sonra saatlerce ağladı gördüklerine hayır hayır kötü bir rüya için ağlamyordu,gördüğü kabusu bir zamanlar yaşamış olduğuna ağlıyordu.
zayıftı kapkara bir kız çocuğuydu o,6 belki 7 yaşlarında olmasına rağmen çok akıllıydı.belki bu yüzden hassatı ona yapılan yasananlara...iç anadolunun izini kaybettirmiş soğuk karlı ücralarında sabahtan akşama kadar yalnızdı.ne bir ses,ne de bir tas ılık çorbasonra eve gelirlerdi.önce özlem ve sevgi gösterileri,sonra ne oluyor demeden bir bağırtı ,kıyamet ,sinir krizleri bazen hırpalamalar bazen kendine bazen bazen bana zarar vermeler.sebep yoktu.niye gözünün üstünde kaşın var ya da sen bir sınavdan nasıl düşük alırsın?yaşamayan bilemez o acı tabloyu.bizim kız akıllı ama anlam veremez olanlara...bir de bir hattat titizliğiyle belleğine kazır o acı tabloyu.anne de şaşırır hep amanedense izleyici kalır."neden sebepsiz çocuğu hırpalıyorsun,onu incittiğini görüyor musun yapma dur!" diyemeyecek kadar aciz varlığı yokluğu bir anne..
küçük kız istismara uğradığının farkında aslında ama sesini çıkaramaz.küçük olduğu için kendini bu vahşetten koruyamaz bir türlü.
sonra istismar saniye demeden sevgi, gösterilerine dönüşüyor sonra.sarılmalar,sarılarak ağlamalarsevgi sözcükleri,tamamen dengesiz hastalıklı haller...küçük kız biliyor birilerinin normal olmadığını sevildiğini de biliyor ama çaresiz sonuçta...
bu olaylar silsilesi 21 yıl boyunca tekrarlanıyor,özelikle çocukluk dönemi sarsıntılı
sonra ortaokul dönemi kız hala kendini savunamıyor ama içinde büyüyentepki gitgide kişilik çatışmasına dönüşüyor.
bir gün yine saldırı başlıor karşı taraftan,bağırma hakaret sinir krizleri.kız bir şey söyleyemiyor ama sözcükler okkalı bir tokat olup babasını yüznde patlıyor.baba süten çıkma ak kaşık oldupunu düşündüğü için çok alınıyor.kendi saldırılarını görmüyor.ve hiçbir zaman bunun bir uyarı tyokatı olduğunu görmüyorayrıca kabulenmıyor ruhsal sorunlu,hastalıklı olduğunu...
aradan yıllar geçiyor,dile kolay 21 yılkız artık tepkili ortada sorun yokkken bile hırçın bazen mesafeli ve kin dolu... aynı gelgit ve dengesizlikleri yaşıyor.
siz siz olun beş yaşında da olsa bir çocuğun kişiliğine saldırmayın,başkalarını önünde onu incitmeye kalkmayın!herkes bu kız gibi depresif olmakla çıkamayabişlir bu tablodan bir katil bir sadist yaratırsınız farkında olmadan...
sizce delil olarak kabuslarımı,intaharın eşiğine gelmelerimi sunsam hatalarını kabul ederler mi?
not:dayakçı sarhoş bir ailede olsan bunu bilir ve kendi savunmanı geliştirisin,her seye hazır bir duruşun olur.
oysa seninki senin en hazır olmadığın,en sevgi dolu en savunmasız anını yakalar seni yerle bir eder.ruhuna çeltikler açar,öyle çeltikler ki yıllarca kanar kanar...