Korku gibi
Açken duyduğum nefret gibiyim şimdi
Tel örgüde duran
Bir suçludan
Severken özlem duyan
Bir gurbetçiden farksızım
Utandığım her şeyde
Benim imzam var
Yaptım.
Pişmanlık değil hissettiğim
Utanacağım bir şeylerin olması ne güzel
Ben yüzümü kırmızıyken de severim
Sevmesini hep bildim.
Kar yağarken donsuz dolaştım sokaklarda
Yine de sevdim
Kine,nefrete dönüşemedim
Yapsam kendime zarar.
Gel be güzel
Gir koynuma
Isıt bu donsuzu
Belki istediklerini veremem
Verebileceğim şey
Sana ulaşan sevdam
Bir de
Hani gözlerime bakarken
Takıldığın tel örgünün griliği.