beni de ele benzer bir çınar yaprağı gibi
umuttan öteye sürükledi sonbahar
umut ki yeniden başlamanın anayasası
umut ki mutluluk ülkesinin
acıdan beslenen sefil karaborsası



beni de umut hançerledi göz göre göre
öyleki hayat sırtımdan çıktı
hemde dört parmak dışarı
bütün kanamalar benimdi
acil müdahaleler yersiz
kan grupları yabancı
kalbim kırk yamalı bir çingene çadırı
mutluluk şarkıların arsız çocuğu
ve umut bir kırlangıçın yuvasına son yolculuğu





beni de karaladı zaman yeryüzü tahtasına
annem yaprakların öldüğü mevsimdi der
sonbahar süsleniyormuş göğün rüzgar kıvrımlı aynasında
büyütüldük ve atıldık
umudun kundakladığı yaşamın ortasına















................................z.ersoy