Çok kalabalık bu şehir...
Kendi kalabalığım yetiyorken bana...

Sen yokken çoğalttım kendimi sana,
Seni sevmeyi unutabilmek için,
Sevgisiz aşklar denedim...

Olmadı.

Unutmak, dağılmak, bazen de ölmek istedim...
Ama çok kolay olurdu değil mi kurtuluşum,
O yüzden bıraktığın acınla yaşamayı seçtim.

Kalbimde bir sızıyla sızdığım geceleri sayamadım,
Kırdığım aynalar uğursuz günlerimi kıramadı,
Boş kahkahalarım hayat bulsa bana acırdı...

Bu kadar mı fazlaydın bana,
Gittiğinde, içimde kocaman bir boşluk kaldı...
Ateşten bir yalandan çıktım, her yanım acıyor...

Ardında bıraktığın bu enkaz benim, bak,
Gülmeyen yüzümün sebebi sensin,
Bu mutsuz çizgiler senin izlerin...