Aklým baþýmdan gitmiþ eski günlere dönmüþtüm yeniden. Seviyordum onu. Geri istiyordum. Paltomu giyindim çabucak, dýþarý çýktým. Yýllardýr kafeste yaþýyormuþum. Özgür býrakmamýn zamaný gelmiþti. Gidip onu bulacak ve geri alacaktým.

Hava soðuktu. Paltoma sýkýca sarýldým, boþ yolda hýzlý adýmlarla ilerlemeye baþladým. Dýþarýda hala yaðmur yaðýyordu.



kuaz


KAFESÝMDEKÝ KUÞ


Sevgilimden ayrýldýðýmda ne yapacaðýmý bilmiyordum. Daha ilk günlerde özlemeye baþlamýþtým. Ona gitmeyi bir çok kez düþündüm ama cesaretim yetmedi bir türlü. Bir süre sonra korkaklýðýmdan olsa gerek unutmaya çalýþtým.

Ýki küçük kuþun bana ihtiyacým olan cesareti vereceðini aklýma bile getirmiyordum. Ben sadece onu unutmak istemiþtim.

Anladým ki, bu o kadar kolay deðilmiþ...

*

Yalýz yaþýyorum uzun süredir. Elif'ten ayrýlalý bir sene olmak üzereydi. Ne o arayýp sormuþtu, ne de ben. Unutmuþtur diye düþünüyorum. Bense onu hala seviyorum, ama aramaya cesaretim yoktu.


Ne güzel birlikteliðimiz, ne güzel hatýralarýmýz vardý. Her þey yaz yaðmuru gibi vakitsiz baþlamýþ ve bitmiþti. Yalnýzdým artýk buna alýþmalýydým.


Yalnýzlýktan boðulmaya baþladýðým bir anda; "oðlum Kemal, kendine gel. Giden gitmiþ bundan sonra sen ne yapabilirsin ki" dedim kendi kendime. Ne yaparsam yapayým, kendime ne dersem diyeyim kurtulamýyordum onu düþünmekten, onu çok özlüyordum. Bu durumumdan kurtulmak, onu unutmak için Tanrý'ya kaç kez dua etmiþtim ama boþuna. Yalnýzlýktan kurtulmak ve onsuz yaþamanýn bir yolu olmalýydý ve onu mutlaka bulmalýydým hem de en kýsa zamanda.

*

Aradan uzunca bir süre geçmiþti. Her þey yoluna girmiþ artýk fazla bulaným geçirmiyordum. Bu durumun böyle gideceðini, ileride daha da iyi olacaðýný düþünüyordum.

Bir gün caným sýkýlýyordu. O gün evden çýkmak istemedim, sýkýntýmýn nedeni baþkaydý. Rahatlamak için televizyonu açtým, olmadý, müzik dinlemeye çalýþtým olmadý. En sonunda her þeyi bir kenara býrakýp evimin balkonuna çýkýp etrafý izlemeye baþladým.

Hava soðuktu, hafiften rüzgâr esiyordu. Aðaçlardaki yapraklar birer birer dökülüyordu. Son baharýn son günlerini yaþýyordum, yakýnda kýþ gelecek, çevreyi beyaz bir örtüyle kapatacaktý.

Dýþarýyý seyre dalmýþken, yaþlý bir aðaç dikkatimi çekti. Bütün yapraklarý dökülmüþtü. Daha doðrusu dikkatimi çeken yaþlý aðaç deðil de aðacýn çýplak kalmýþ dallarýndan birinde ötüþmekte olan iki küçük kuþtu. Ne güzel kuþlardý ve mutlu bir þekilde ötüyorlardý.

Dalda dururlarken birden havalandýlar. Bir oyana bir bu yana uçuyorlardý. Ne güzel bir görüntüydü öyle. Bu iki küçük kuþ havada uçuþurken ani ve sert bir rüzgâr esti. Kuþlar birden tedirginleþtiler. Rüzgâr bir dal parçasýný savurdu havada. Kuþlara doðru geliyordu. Kuþlardan biri hýzlý bir refleksle kurtuldu daldan ama diðeri öyle þanslý deðildi. Dalýn çarpmasýyla zavallý kuþ sendeledi ve yere düþtü.

Yerde kýpýrdanýyordu, kalkýp uçmaya çalýþtý yapamadý. Çok acýdým kuþa. Etrafýma bakýndým yardým edebilecek kimse yoktu.

Oturduðum balkondan koþar adýmlarla geçip merdivenleri hýzlýca indim. Kuþ hala yatýyor ve kalkmaya çalýþýyordu. Yanýna koþtum hemen. Yanýna geldiðimde küçücük gözlerini dikti üzerime. Çok korkmuþ olmalýydý.

Kuþ avucumda içeri gidiyordum þimdi. O ise hala kýpýrdanýyordu. Ýçeri girdiðimde hemen sobanýn yanýna bir yere yerleþtirdim onu. Pek bir þeyi görünmüyordu, sanýrým ya kanadý incinmiþ ya da kýrýlmýþtý. Az bir þey su koþturdum, birkaç yudum içtiðini görünce sevindim.

Baþlangýçtaki korkusu geçmiþti. Sýcaðýn da etkisiyle gözlerini kapadý ve uykuya daldý. Bir ara ölmüþ olabileceðini sandým, ufacýk göðsüne dokunduðumda kalbinin hala attýðýný fark ettim. Öldü diye korkmuþtum. Sonra ona bakýp uyuyuþunu seyre daldým.

*

Kuþ uykuya dalmýþken aldým onu, orta boyda bir kutuya yerleþtirdim. Sonra biraz hava almak için evden çýktým. Uzunca bir süre yürüdüðümü hatýrlýyorum, bu zamanda iyi bir düþünme þansý buldum.

Kendime büyük gelen evimde yapayalnýzdým, evimde benim sesimden baþka bir ses duyulmuyordu. Yalnýzlýðýmý paylaþacak birine ya da bir þeye ihtiyacým vardý. Bu düþünme esnasýnda kendi kendime dedim ki;

- Bak Kemal! Sen yalnýzlýðýný senden alacak, evde sana arkadaþ olabilecek bir þeylere ihtiyacýn yok mu?

- Evet, bu sýralar buna çok ihtiyacým var.

- Ee, o zaman ne düþünüyorsun. Bu kuþ senin yalnýzlýðýný alabilir, evde sana arkadaþlýk yapabilir. Tabi sen ona iyi bakabilirsen.

- Haklýsýn. Bu çok iyi bir fikir. Ben ona elimden geldiði kadar iyi bakarým. Baktým durum kötüye gidiyor, serbest býrakýrým.

Kendi kendime bu cümleleri söyledikten sonra, yolumu birden deðiþtirdim. Daha önceden yanýndan geçip de içerisine girmediðim kafes kuþlarý satan dükkâna çevirdim yönümü. Sevgili kuþum için bir kafes almayý planladým. Evet, o artýk benim kuþumdu, bana yalnýzlýðýmda arkadaþ, sessiz kaldýðýmda odamda ses olacaktý.

Dükkândan aldýðým kafes ve kuþyemi ile heyecanlý bir þekilde geldim eve. Koþar adýmlarla yaklaþtým kuþumu koyduðum kutuya. Gelen ayak sesleriyle uyandý küçücük kuþ, kutunun içerisinde çýrpýnýp duruyordu zavallý.

Ýncitmeden iki elimle alýp yeni evine, kafesine koydum. Hala uçamýyordu, öyle iki kanadý yere sarkmýþ iki bacaðýyla uçmaya çalýþýyordu sanki. Aldýðým yemlerden birazcýk koydum önüne. Baþlangýçta pek yüz vermedi ama acýkmýþtý, belliydi halinden.

O yemlerini yerken bende sevincimden uçuyordum adeta. Sonunda benimde bir kuþum olmuþtu. Kafesimdeki kuþ arkadaþýmdý artýk. Öyle güzeldi ki seyre daldým yeniden. Gagasýný eðip yemden bir iki parça aldýktan sonra, kafasýný kaldýrýp o güzelim gözlerini dikiyordu gözlerime. Sonra tekrar eðiyordu gagasýný önündeki yeme.

Ben onun ötmesini bekliyordum, ama sevgili kuþum o gün hiç ötmedi, güzelim sesini duyurmadý bana. Bense sabýrla ötmeye baþlayacaðý günü bekliyordum.

kuay2

*

Aradan üç gün geçmiþti. Benim güzel kuþum ötmüyordu, oysa ben onun neþeli neþeli ötmesini istiyordum. Bunu saðlayabilmek için, yapmadýðým kalmadý. Kafesin karþýsýna geçip saatlerce þaklabanlýk yaptým, yinede olmadý.

Gerçektende bu sevimli kuþ hem yalnýzlýðýmý, hem de sýkýntýmý alýp götürmüþtü. Hayata yeniden baþlamýþ gibiydim artýk, gülebiliyor eðlenebiliyordum, ama benim güzel kuþum ötmüyordu, caným bir tek ona sýkýlýr olmuþtu. Zamanla bu durumunda geçeceðine emindim ve sabýrla bekliyordum.

*

Son zamanlarda havalar iyice kötü olmuþtu. Sýk sýk yaðmur yaðýyordu artýk. Zamanýmýn çoðunu evde geçiriyordum, dýþarý çýkýp gezecek halim kalmamýþtý.

Bir gece penceremin týkýrdamasýyla gördüðüm rüyanýn en güzel yerinde uyandým. Saate baktýðýmda sabah olmak üzereydi, çok þaþýrmýþtým. Bu vakitte kim olabilirdi? Pencereden dýþarý baktýðýmda kimseyi göremedim, birden caným kuþum ötmeye baþladý. Hem de delice kafesin içerisinde bir oyana bir buyana uçup duruyordu, nede güzel ötüyordu üstelik. Ýyicene tuhaflaþmýþtým, baþta bir þeylerden ürktüðünü sandým, o yüzden ötüyor diye düþünmüþtüm. Yaklaþýk beþ dakika sonra ötmesi aniden baþladýðý gibi yine aniden sessizliðe büründü. Baþýmý yastýða koyduðum da hala olayýn þaþkýnlýðý içerisindeydim.

*

Ayný olaylar bir kaç gün daha sürdü. Geceleri penceremin týkýrdamasýna benzer sesle uyanýyordum. O anlarda kafesimdeki kuþum ötmeye baþlýyordu. Bense bir türlü bir þey göremiyordum. Yine telaþlanmaya baþlamýþtým. Bu durum hayra alamet deðildi. Ertesi sabah ise gördüklerimle þok olmuþtum. Hayatým boyunca böyle bir þeyle karþýlaþmamýþtým ve bir daha da karþýlaþacaðýmý sanmýyordum. O zaman akýl falan kalmamýþ ne yapacaðýmý nasýl hareket edeceðimi þaþýrmýþtým.

kuay-3

*

Ertesi gün uyandýðýmda yaðmur yaðýyordu. Yaðmurdan önce kafesimdeki kuþun öttüðünü fark ettim. Baþta sevinmiþtim. Kahvaltýyý bitirmek üzereydim ki pencerem yine týkýrdamaya baþladý. Pencereye döndüðümde bir þey göremedim, aradan biraz zaman geçtikten sonra tekrar týkýrdamaya baþladý. Bu sefer baktýðýmda baþka bir kuþ gagasýyla pencereme vurup duruyordu. Koþarak pencerenin yanýna gittim. Kuþ korkup kaçmadý, aksine vurmaya devam etti. Çok þaþýrmýþtým orada öylece durup pencereyi gagalýyordu. Açmaya yeltendiðim sýrada uçup uzaklaþtý, aðacýn boþ bir dalýna kondu, gözü benim üzerimdeydi. Kafesimdeki kuþ ise delirmiþçesine ötüyordu. Sesi odayý inletiyordu adeta.

Masaya oturup kahvaltýma devam ettim yapacak baþka bir þeyim yoktu o anda. Pencerem yeniden týkýrdamaya baþladý, bu sefer vurma sesleri daha fazlaydý, sinirlenmiþtim. Pencerenin yanýna koþtum. Kuþ yeniden uzaklaþtý, ben aðaca konmasýný beklerken o havada uçmaya baþladý.

Ne yapacaðýný merak etmiþtim. Penceremin önünde öylece durup onu seyrediyordum. Kuþ hala üzerime geliyordu. Pencereye yaklaþýp geri döneceðini sandým, yine yanýlmýþtým. Kuþ hýzlýca pencereye çarptý ardýndan sendeleyerek yere düþtü. Düþme aný tekrar tekrar gözümde canlanýyordu. Kafesimdeki kuþ iyice çýlgýna dönmüþtü. Ben ise þaþkýnlýktan hareket edemiyor, bir kafesteki bir yerdeki kuþa bakýyordum.

Yerdeki kuþ zorda olsa kalktý ve uçmayý baþardý. Havalanýp biraz uçtuktan sonra ikici kez pencereme çarptý. Bu sefer penceremin camý kýrýlmýþtý. Ýçeri girdiðinde yerde yuvarlanmaya baþladý. Ýþte o an korkuya kapýlmýþ, çarpma anýndan az önce odanýn ortasýna kadar gerilemiþtim.

Zavallý kuþ odamýn ortasýnda çýrpýnýyordu. Kýrýlan cam parçalarý batmýþtý her yerine, olduðu yerde can çekiþerek öldü. Yerde yatan kuþa bakarken, arkamdan gelen kanat sesleriyle irkildim. Kalbim hýzlý hýzlý atmaya baþlamýþtý.

Kafesimdeki kuþ delirmiþti sanki. Küçücük yerde uçmaya çalýþýyordu. uçarken göðsünü kafesin tellerine vurmaya baþladý. Yanýna koþtum hemen. Ama ben yanýna ulaþana kadar, kendisini kafes tellerine çarpa çarpa öldürmüþtü. Kuþun ölü bedenini ellerime aldýðýmda gagasýndan kan geliyordu.

Bir süre ellerimdeki cansýz kuþa baktým sonra onunda yerde yatan kuþun yanýna koydum, kanepeye geçip oturdum, o sýrada aklým baþýma gelmemiþti.

*

Odamýn ortasýnda yatan iki kuþa bakarken anladým. Ýkisi en baþýnda dýþarýda beraber uçuyorlardý. Birinin yaralanmasýyla eve almýþ, ayýrmýþtým ikisini de. O yüzden ötmüyordu kafesimdeki kuþ. Diðeri ancak bir kaç gün dayanabilmiþti yalnýzlýða ve hasrete, gelip pencereme vurmaya baþlamýþtý özgür býrak diye. Kafesimdeki kuþ ise diðerini gördüðünde ötmeye baþlamýþtý. Her þey gün gibi ortadaydý. Seviyorlardý bir birilerini. Bende seviyordum, ama orada, o iki küçük kuþ kadar bile cesaretim yoktu. Kendimden utanmýþtým. Ýnat ve kibir uðruna kaybetmiþtim sevdiðimi.

Aklým baþýmdan gitmiþ eski günlere dönmüþtüm yeniden. Seviyordum onu. Geri istiyordum. Paltomu giyindim çabucak, dýþarý çýktým. Yýllardýr kafeste yaþýyormuþum. Özgür býrakmamýn zamaný gelmiþti. Gidip onu bulacak ve geri alacaktým.

Hava soðuktu. Paltoma sýkýca sarýldým, boþ yolda hýzlý adýmlarla ilerlemeye baþladým. Dýþarýda hala yaðmur yaðýyordu...

( SON )

Öcal ÞAHÝNGÖZLÜ