Gülüşlerine hayran bakışlar
Kaçar olmuşlar senden…
Sebepsiz!
Senin payın bende kalmıştı hani
Severken ben
Bize hayran bakmıştın oysa
Uzunca bir süre, sen!
Şimdi, şimdi kimsesizliğe tüm cümlelerim…
Ve yalnızım…

Sen vardın eskiden,
Öyle benimle yanımda falan değil,
Kanımda! Son damlasına kadar…
Aldığım nefesler kadar zaruri sen,
Sen yitirdin kendi değerini!
Bilmezsin…
Bilmezsin ki bendim sana
En çok ‘SEN’ diye hitap eden
Ve kavrulmuş düzeninde aşkın
Sadece içimdeki eksikleri sevmiştim
Sen de ben…
Ve ‘SEN’sizim…

Soğuk ve karanlık gecelerinde Kasım’ın
Sen’li cümleler kurmaktan aciz
Bu beden…
Bir gülüşlük sadakate muhtaçken ben,
Sen baktığın boşluğun farkına var yeter!
Kimse, kimse bilmesin
Katlettiğini beni satır satır…
Elimde kalan sessizlikte de atar kalbim!
Duymazsın ama merak etme…
Ve kimsesizim…