öylesine sevmedim
bir ozan diyorki dizelerinde
/hep senmi ağladın hep senmi yandın
bende gülemedim yalan dünyada
sen beni gönlümce mutlumu sandın
ömrümü boş yere çalan dünyada./
fırtınalar beni vurmadımı
volkan yakmadımı sanıyorsun
şafaklarımı kör
sevgilerimi köz yapmadımı.
elimde sandığım sevinçlerin
kaydığını görmedimmi sanıyorsun.
güneşin kar tanelerini erittiği gibi
eridim,yandım bende
bir zamanlar.
derinden vuruldum bir gün
delik deşik oldu yüreğim.
kör kurşunlara geldim sanki
küllenmiş yaralarım açıldı
kanadı yüreğim için için.
kendimi gördüm sende
dertlerime ortak geldi diye
sevindim.
ayrılığa sevinilmez
ben sevindim.
aynı acıları yaşadığım için
sevindim.
onu içimde öldürdüğüm gün
kadar sevindim.
içimde yeni sevinçler
yeşerttiğim için sevindim.
//öylesine sevdim//
diyen şair gibi değil
adını kumlara yazmadım
gönlüme yazdım
dalgalar silmesin diye.
duyarsız değilim
duygusuz hiç değilim.
ekmek gibisin benim için
su kadar,hava kadar
gerekli.
akşamlarım sensiz değil
gecelerim düşüncesiz değil
kapımı kapayıp gittim
kalbimi değil.
telefonun azizliğine uğradım
ışığını yanık görüp
cevap vermemene üzüldüm
aklıma gelmedi telefonların bozuk
bana düşman olduğu.
bana darılma bir tanem
bana kırılma.
duyguların yalnız değil.
öylesine sevmedim seni
adını kumlara yazmadım
gönlüme yazdım
dalgalar silmesin diye.
akşamlarım sensiz değil
gecelerim düşüncesiz değil
kapımı kapayıp gittim
kalbimi değil.