Senden ayrýldýðýmda,nisan ayýnýn sonlarýydý.
Yaðmurlarýn,saðanak halinde yaðdýðý.
Aðaçlarýn dallarýndaki çiçeklerinin açtýðý.
Baharýn geldiði ilk günlerdendi.

Doða yeþillenip,yeni giysilerini giyerken.
Çiçeklerin renk,renk açtýðý günlerdi.
Fakat ben ise yeþile deðil,karalara bürünmüþ.
Hüzünlü ve aðlamaklý,cenaze evine dönmüþtüm.

Çünkü seni kaybetmiþ,sevdiðimden ayrýlmýþtým.
Yýkýlmýþtým,dinmek bilmeyen acýlar çekiyordum.
Geçmiþteki günlerimiz,bir filim gibi
Gözümün önünden akýp gidiyordu,seni arýyordum.

Her günün akþamýnda,sigaramý yaktýðýmda.
Dumanýný derin,derin çekiyordum ciðerime.
Aðlýyordum gözlerimden,yanaklarýma akan
Göz yaþlarým durmak bilmiyor,yüreðim yanýyordu.
Çünkü halen seni seviyor ve düþünüyordum.