Ama Kime
     

     Hiç anlamayamadım ki, ben kendimi mi oynuyorum diye...Tabiki de hayır.Ben hiç bir zaman kendim olmadım, olamadım da.Aslında bunun da farkındaydım .Ama sürekli farkında olmakta istemiyordum.Çünkü ben,ben olduğum zaman diğerleri dediğim kişiler bana göre haraket edecektiler.Ben bunu da istemiyordum.Ne demek ya, birileri benim için birşeyler yapmaya çalışacak ve uğraşacaktı.Bu şekilde olmayı sevmiyorum, fakat bunu yine ben yapıyorum.Yani kendim olmayarak başkalarının istediklerini yapıyor ve her zaman onlar için bişeyler yapıyordum. Dediğim gibi başkaları benim için uğraşsın istemedim.Hep, ben onları tanıyarak onları kalpazanlığa ittim.Hep onları bir bebeği okşar gibi tanıdım.Bu arada kendimi de tanıtıyordum.
     Ama kime...
     Hep rollere büründüm.Kılıktan kılığa girdim.Tiyatrocu da değildim.Yapabildiğim sadece rolumü iyi oynamaktı.Bazen abi, bazen arkadaş, bazen dost, bazen çoçuk, bazen aile, bazen de sevgili oldum.
     Ama kime...
     Abi oldum her zaman korudum
     Arkadaş oldum yanında olmaya çalıştım
     Dost oldum onun iyiliği için eleştirilerde bulundum
     Çoçuk oldum ağladığı anlarda bir parçası daha olduğunu hissettirdim
     Aile oldum derdine derman, sığınacağı biri oldum
     Sevgili oldum yok o olmadım işte yada olamadım...Ama bu da bana sıkıntı olmadı hiçbir zaman...Dedim ya ben kendim için birşey yapmadım her zaman çevremdekiler için uğraştım.Bu durumdan dolayı tabiki de bana kızanlar vardı. 'Olur mu ulaş sen kendin için varsın' diye.Ama ben yine de çoçukluğumda olan masum inadımla devam ettim ve edeceğim de.Peki neden böyle davranıyordum? Bununda bir sebebi vardı.Yani bir insan kendi mutluluğu için uğraşırda ya çevresinde ki arkadaşları, dostları, aşkları mutlu değilse kendi de mutlu olabilir mi?Hayır tabiki de.İşte çevremdekilerin mutluluğunu görmek bana mutluluk veriyor.
     Beni silin,unutun,dışlayın ne bileyim ne yaparsanız yapın.Ama yeterki siz mutlu olun.Ben böyle de rahatsız olmam.Nasıl ki arkadaş,dost,aile,çocuk olduğum da farkında olamadıysanız yine ben sizi uzaktan izler ve mutluluğunuz ile kendimle gurur duyarım.
     He bazen de darılabilirim ama belli etmemeye çalışırım.Bazen de istemeden belli ederim.Kusura da bakmayın.Ne de olsa soğuk kanlı da olsam bir insanım. Benimde vücudumun bir köşesinde gizlenmiş olan gururum var.Kırılabilirim ama kırmam. Belki de 'hiç konuşmam' dediğim zamanlar da olmuştur.Fakat bunu da yapmadım.Yapamadım çünkü onun mutluluğundan bir parça alacaktım.
     Ama kime...
     Bu dediğim olmadı mı? O da oldu işte. Belki bir, belki iki gün sürdü. Yine dayanamadım.Normal hayata devam ettim.Yeri geldi aynı ortamda aklıma gelen bazı şeyler oldu.İçime kapandım köşeye çekildim ve sesiz kaldım.Belki de sessiz kalmam hata oluyordu.Belki de arkamdan konuşuluyordu.
     Biri diyor; 'Buna ne oluyor'
     Öteki diyor;'Her zamanki hali takmayın diye'
     İşte yine aynı kelime 'AMA' kimse beni bilmiyordu.Zaten bilemezlerdi.
Çünkü benim bildiklerim ve hissettiklerim birçok şeyi etkileyebilirdi.Olumsuz sonuçlarda doğurabilirdi.Ortamı da gerebilirdi.Kişileri diğer çevresi içinde etkileyebilirdi de. İşte ben bunları da yapmak istemedim.
     Ama kime...
     Yine ve yine kendimi düşünmedim.Peki nereye kadar sürecekti bu saçma sapan düşünce...
     Her şey gizli olarak mı işleyecekti...Ama herşey mi?
     Gizli bir arkadaşlık, olduğundan daha hızlı ve sürekli olacak şekilde her zaman yanında olarak yada yanında bile olmasa ulaş diye biri olduğunu hissettirerek.Sonuç ne? Sadece ulaş diye bir isim
     Gizli bir abi, koruma çemberi içinde farkında olamadan yürüyen hayat dolusu umutlar.Dedim ya gizli bir abi çemberi görünmüyor.Fakat hissedebiliyorsun.Ama düşünüyor ve bilemiyorsun.Aniden birşey oluyor biri sana koruma çemberini hissettiriyor.İşte o zaman 'tamam' diyorsun demek ki benim koruma çemberimi kuran buymuş diye...
     Gizli bir dost, olarak ön planda olmak mı gerekir bunu çözemedim.Aslında çözdüm.Ben dostum diyorum ama sen beni ne olarak görüyorsun bilmiyorum.Sende haklısın tabiki.Sıkıntılı olduğun zamanlarda yanında olan bir kişi vardı.O da senin dostundu.Bence değil, çünkü o bir maşa idi.Neden mi?İşte senin göremediğin gizli dost ön plana çıkmak istemiyordu.
     Gizli bir aile, olamaz tabiki.Her ne olursa olsun kötü veya iyi olmak bir yana, tanıyarak oluşturduğumuz havuz bizimdi.Bizimdi çünkü aynı hacim içinde haraket ediyorduk.Çünkü birbirimize sımsıkı bağlıydık.Çünkü havuzun deliği bile olsa aramızdan gidecekler vardı.Biz buna dayanamazdık.Çünkü biz bir aileydik.
     Gizli bir çocuk, hiç eksilmedi ki.Zaten hepimiz çoçuğuz hiç büyümedik ki.Zaten bir arkadaşımız vardı hiç aramadık ki. Zaten bir dostumuz vardı hiç ihtiyaç duymadık ki. Zaten bir ailemiz vardı hiç yenisini istemedik ki.Zaten bir sevgilimiz vardı hiç farkında olmadık ki...
     Gizli bir sevgili, hiç olmadı ki.
          Her zaman bikaç güzel söz söyleyen vardı kalplerde harikalar yaratan.Ama o kalbi saran gizli sevgili bilinmiyordu.
          Her zaman boş laflarla güldüren vardı kahkalara boğarak neşelendiren.Ama gerçeği gören gizli sevgili kendini göstermiyordu.
          Her zaman bir gece de oluveren sevgililer vardı hiç uğraşmadan.Ama aylardır seninle ısınan gizli sevgili yoktu.
          Her zaman ikinci gününde bebeğin canım diyenler vardı genelde hoşa giden kelimeler olmasından dolayı.Ama hep düşünüyordu gizli sevgili, artık zamanı geldi mi diye.Hep düşünüyordu gizli sevgili, bir gecede aşk ilan edilir mi diye.
Hep düşünüyordu gizli sevgili, güzel sözler söylenir de yeterli olur mu diye.Hep düşünüyordu gizli sevgili, bir hafta içinde canım dersem karşımdaki ciddi olmadığımı düşünür mü diye.Ve hep düşünür gizli sevgili hep düşünür yanlış birşey yapmayım diye...
     Ama kime...

Oooffffff be bu kadar da yeter hep içine at herşeyi nereye kadar. Bir gözümü kör, bir kulağımı sağır yaptım yok o da yetmedi hepsini kapamak gerekiyormuş.. Eh o da bi yere kadar, sabır taşı olsa çatlıyor.