yüzümdeki solgunluk
her zamanki hüznüm müydü
yoksa avutulmuþ bir andan kalýntýlar mýydý
bedenimde yer edinen yokluðunu
atabilirmiydim kendimden
algýlayabilir miydim varlýðýný
cigaramýn parmak arasýna sinmiþ kokusu gibi
buðulu cama yazýlan adýnýn kaybolmasý gibi
kaybolabilir miydin benden
kimsesiz geçen gecenin düþlemsel boyutuna gectiðimde
avunabilir miydim hayallerle

kim daha önce ayrýldý anayoldan
kim daha çok yalanlar tükürdü yüzüne
sevilmeyi mi beceremedim yoksa sevmeyimi
anlýk tebessümlerimi yitirmiþ miydim
yoksa daha çok var mýydý zulamda

burda herþey bilmediðin gibi oluyordu
ve avazýmýn çýktýðý kadar susup
kulaklarýmý saðýr ediyordum
ama sen duymuyordun
elimde kalan herþeyi atýyordum
yitip giden benliðimi gecenin bi vaktinde sokaða býrakmam gibi
sokak uyuyordu
ve ben artýk ölebilirdim.