Bir meyva ağacıydım**

Bir meyva ağacıydım
içten içe çürüyen
kış ortasında
kurumaya yüz tutmuş
bir meyva ağacıydım
baharın gelmesiyle,kuşların ötüşüyle
köklerim canlanmış
dallarım uzamış
yapraklarım çıkmıştı
çiçek açmış çağlalar vermiştim
kendimi seyrettikçe gülümsüyordum
meyvalarım büyüyecek insanlar tadacaktı
çeşit çeşittim acı,tatlı,ekşi herkes gibi
ne yazık ki olgunlaşmadan
gelen vurdu giden vurdu
dallarımı kırdılar,meyvalarımı kopardılar
dallarım olmadan,meyvalarım olmadan
toprakta köklerim olsa ne yazar
kırıldıkça dallarım canım acıyor
kimse görmesede gövdem kanıyor
yanıyor yanıyor
umutlar bir başka bahara kalıyor

Nermin Terzi